Ik ben er voor je (?)

Als ik terug kijk op het afgelopen weekend en ik richt me enkel op mezelf, moet ik zeggen dat het een fantastisch weekend was! Zonnestralen van begin tot eind, gezellig lunchen in de tuin, de kinderen zien ravotten en als afsluiter een geweldige Prijsavond in Leuven. Toch zat er een domper op mijn weekend.

Te laat
Vrijdagnacht zijn er 7 jongeren omgekomen in een dramatisch verkeersongeval in Limburg. Als ik me teveel inleef in de situatie, staan de tranen wéér in mijn ogen. Als dan duidelijk wordt dat dit ongeval een gevolg was van hun eigen levensstijl, dan breek ik helemaal. Ik kan er niet tegen als zoiets gebeurt bij jonge mensen, die nog zo kwetsbaar zijn, die nog hun hele leven voor zich hebben en nog maar half beseffen hoe de wereld in mekaar zit. Ik begrijp zelf amper hoe de wereld draait (quote it against me if you like). Ik wil hen redden, maar het is te laat.

Onschuldig
Jongeren in mijn eigen buurt in Ieper zijn ondertussen mee op de kar gesprongen van de nek nominaties, een internet hype waarbij je een video van jezelf maakt, waarin je één of meerdere alcoholische dranken ad fundum drinkt, en op het einde enkele vrienden nomineert om jou te overtreffen. Het volgende filmpje moet in principe stoerder, gewaagder of gevaarlijker zijn. De filmpjes die ik uit Ieper gezien heb, zien er onschuldig uit, maar op andere plaatsen zijn ook hier al jongeren aan overleden.

Ik sta regelmatig met de fiets te wachten aan de spoorovergang bij ons om de hoek. Soms wagen scholieren ook hier hun kans: de bel gaat, het rood licht is aan, maar de trein is nog duidelijk zichtbaar stilstaande in het station verderop. Met een heel groepje steken ze snel over, in theorie zonder gevaar, in praktijk toch wel erg stoer dat ze dat durven! Ik had die ene gast die bleef staan, toen zijn tien vrienden overstaken, eigenlijk een dikke proficiat moeten wensen!

Grenzen
Jongeren - mensen in het algemeen trouwens - tasten graag hun grenzen af. Hoe ver kan ik gaan? Wanneer word ik tegengehouden? Wie gaat er zien hoe stoer ik ben? Of ben ik een mietje? We kennen allemaal de sociale druk die hiertoe leidt, maar maken ons pas druk als het te laat is.

Jezus
Stel je voor dat God Jezus zond en dat Jezus op een wolk bleef zitten en af en toe riep wat we goed en fout deden. En dat Hij dan weer rustig terugkeerde naar de hemel. Een belachelijke, voor sommigen misschien zelfs oneerbiedige, gedachte. Maar vergelijk het met wat Jezus echt deed: Als almachtig Zoon van God, kwam Hij als mens op aarde en gaf zichzelf volledig. Hij vernederde zich, gaf zelfs zijn leven voor ons. Geen haar op mijn hoofd durft te denken dat we dat ooit kunnen evenaren, maar met deze daad van nederigheid, die enorm ver reikt, toonde Jezus wel de weg, de methode waarop we echt een verschil kunnen zijn.

RISE!
In Leuven sprak Christophe gisteren over RISE: sta op en maak een verschil! Hij liet ons zien dat onze angsten, onzekerheden, lasten op onze schouders, eigenlijk allemaal excuses zijn om niet te doen waar God ons toe riep: Laat zien dat je met Jezus verbonden bent!

Als ik dat verbind met bovenstaande voorbeelden, denk ik vooral aan aanwezigheid. Andermans grenzen bewaken helpt meestal niet. Het maakt hen ofwel afhankelijk van jou of stoot het de vriendschap gewoon af. De eerste stap in een verschil maken in iemands leven, is om aanwezig te zijn. Voordat iemand ook maar grenzen begint af te tasten, of te ver gegaan is, of een regelrechte ramp meemaakt, ben je er al. Je bent reeds zijn of haar vriend(in). Die ander durft jou reeds in vertrouwen te nemen. Je leeft reeds een leven voor de ogen van de ander, geen leven zonder fouten, maar een leven waaruit Jezus liefde duidelijk wordt; met vallen en opstaan, maar met volle goesting om Hem te weerspiegelen.

Als we daar beginnen: gewoon interesse en liefde tonen in mensen die we tegenkomen, dan kun je misschien ooit, als een vriend kans loopt om in een benauwde of tragische situatie terecht te komen, werkelijk zeggen: "Ik ben er voor je."