vrijdag 21 maart 2014

balans in de kerk

Ik ben een boek aan het lezen over stad, buurt, kerk en evangelie en hoe die zich onderling bewegen. Het boek heeft het steeds over een balans die we moeten zoeken. Het deed me denken aan de balans die ik continue zoek terwijl ik door het leven wandel.

In het boek spreekt men over balans in de kerk: we moeten oppassen voor twee extremen. Enerzijds heb je de wettische mensen. Zij zijn voortdurend bezig met op andermans vinger te tikken. Ze zien overal kwaad in, staan altijd klaar om te oordelen of te waarschuwen. De wetten en regels van God of de leerstellingen van de kerk worden belangrijker dan God zelf. Ze zijn zoals de schriftgeleerden die dachten dat ze zelfs gered zouden worden door zich aan de wet te houden. Anderzijds heb je de vrijzinnigen. Deze mensen spreken vooral over Gods liefde, maar trekken zoveel in twijfel, dat er eigenlijk geen sprake meer is van een geloof in God. Zij willen zo lief en vrij zijn, dat God uiteindelijk niets meer mag verwachten van ons.

Ik geloof dat het belangrijk is om in het midden te blijven: Leven vanuit Gods genade, anderen liefhebben vanuit diezelfde nederige houding, mensen nooit veroordelen, maar beseffende dat God Schepper en Heer is, dus wel degelijk iets te zeggen heeft over ons leven, beseffen dat Hij liefheeft én rechtvaardig is dus wel ons handelen mag beoordelen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten