zondag 23 maart 2014

balans in mijn denken en doen

Mijn vorig bericht ging over balans. Met allerlei extremen om mij heen, op vlak van geloof, politiek, opvoedingsstijlen, levenskeuzes, probeer ik altijd in balans te zijn. Ik vind het belangrijk om getrouw te zijn aan mijn principes, maar tegelijk wil ik deel kunnen uitmaken van het groter geheel, waar iedereen anders is.

Ik probeer te luisteren naar de oude wijze mannen, maar doe ook extra moeite om mij te laten beïnvloeden  door jongeren, omdat hun inzichten vaak beter zijn. Vanuit hun enthousiasme stralen zij vaak de hoop uit die ik nodig heb om verder te gaan.

Ik zie mezelf als burger eerder links op de lijn van politiek en juist daarom probeer ook regelmatig om de rechtse mensen onder ons te begrijpen, omdat ik niet uit balans wil vallen.

Er zijn mensen in mijn vriendenkring die hun kinderen op een strenge, bijna 19e eeuwse manier opvoeden, maar er zijn ook mensen die hun kinderen volledig vrij laten in bijna alle keuzes die ze maken, op alle leeftijden. Ik probeer samen met mijn vrouw een degelijke basis te geven aan de kinderen, maar binnen de context van de eeuw waarin we leven.

Toch wil ik mezelf daarin onder de loep nemen. Het is gemakkelijk om te zeggen dat je in balans bent, maar wie zegt dat dit klopt? Zegt niet iedereen dat zijn leven enigszins evenwichtig is? Een simpele test die ik pas ergens las, stelt je de vraag: Welke van de twee extremen zie jij als minder gevaarlijk dan de andere? Dat geeft grotendeels aan naar welke kant je uit balans geraakt. Je kunt dit toepassen op elk aspect in je leven.

Maar, stel, ik loop op een pad, en ik loop redelijk in het midden van dat pad. Anderen die naar mijn wandel kijken, zien het grote grasveld naast het pad, en laten mij weten dat het pad waar ik op loop, helemaal links ligt van het groter geheel. In een poging om in het midden te blijven, ga ik dus in het midden van het veld lopen. Maar dan komt er weer iemand langs, die nog een groter beeld heeft en die mij zegt dat ik aan de rechterkant van de stad wandel, helemaal niet in het midden. En zo kan ik blijven doorgaan.

Het is belangrijk om onszelf continue uit te dagen en te onderzoeken, want wie weet vergelijken wij onszelf wel met mensen die sowieso beide aan één extreme kant zitten? Wat is je blinde vlek?

Verder wil ik nog aangeven dat balans niet het doel op zich is. Er zijn, afhankelijk van je waarden en karakter, natuurlijk situaties waar je helemaal niet in balans moet zijn tov anderen. Als voorbeeld gebruik ik mijn geloof en de politiek. Ik ben christen, geloof in God, en vanuit de christelijke waarden die ik belangrijk acht, kan ik niet anders dan op politiek vlak telkens redelijk links te stemmen. De groenen en de socialisten zijn degenen die volgens mij de bijbelse waarden het beste tot uiting brengen. Er is natuurlijk op elke partij iets aan te merken (veel zelfs), maar het is slechts een voorbeeld waaruit moet blijken: onze waarden duwen ons natuurlijk niet altijd naar het midden, maar juist vaak naar één kant. Het belangrijke is: ben je je bewust van de plek waar je bevindt tov anderen?

Hopelijk geeft dit stof tot nadenken, voor wie ook graag balans en evenwicht in zijn leven heeft...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten