dinsdag 27 januari 2009

angst

Angst zit ons behoorlijk in de kleren sinds wat er vrijdag in Dendermonde gebeurd is. Wie zegt er dat dit niet gaat gebeuren op een plek waar onze kids zitten? Hoe veilig zijn de plekken waar onze kids zich begeven? Een drama als dit haalt die gevoelens naar boven. Ergens willen we altijd wel voorzichtig zijn, maar zeker na zo een gebeurtenis word je eraan herinnerd hoe fragiel het leven is. Hoe gemakkelijk het is om zomaar als een wilde tekeer te gaan. En je weet ook niet echt wie ertoe in staat is. Een vriend van een kennis van ons werd het afgelopen weekend in elkaar geslagen op de trein, zomaar. Omdat hij de deur niet dicht deed. Veel minder erg misschien, maar het is wel een aanleiding tot angst.

Gisteren namen mijn vrouw en ik weer eens de tijd voor onze bijbelstudie samen met zijn twee, en het boek waar we nu doorheen gaan, heeft een hoofdstuk over "angsten".

Wat voor angsten komen we tegen in ons leven?

Angst voor iemand die inbreekt of je op straat aanvalt...
Angst om financieel niet rond te komen als je je job zou verliezen...
Angst dat je partner ziek wordt, sterft, gehandicapt raakt...
Angst dat er iets met je kinderen zou gebeuren...
Angst voor mensen, voor wat ze van je denken en over je zeggen...
Angst om je zelfvertrouwen te verliezen...
Angst dat je geen goede papa of mama bent...
Angst om geen respect te krijgen van mensen om je heen...
Angst om op te geven...
Angst om de verkeerde keuzes te maken...
Angst om je vader en moeder teleur te stellen...
Angst om te falen...

Iedereen heeft wel een potentieel gebied waar angst kan voorkomen. Er is vanalles wat je bang kan maken. We mogen die angsten niet ontkennen. We moeten ze voor ogen durven zien. Wat zijn mijn angsten? Wat houdt mij bezig in mijn gedachten?

Natuurlijk zijn we bang. Zeker als we net iets meegemaakt hebben. Maar blijven we de rest van ons leven daarmee rondlopen? Bij zware trauma's is dat een heel ander verhaal. Daar spreek je over begeleiding, leren leven, rouwprocessen, verwerkingsprocessen, ... Maar wat met ons, de mensen die geen echte trauma's meemaken, maar wel bang worden door dingen die we zien of meemaken?

Laten we die angsten toe om ons te verlammen? Gaan we in glazen kastjes wonen of misschien juist roekeloos door het leven? Laten we ons drijven door die angst? Kunnen we nog genieten van het leven, ook als de realiteit van die angsten zo dicht bij staat?

De lijn is niet zo makkelijk te trekken. Natuurlijk moet je rekening houden met mogelijke gevaren, fysiek, emotioneel, ... in je leven. Maar worden deze gevaren onze drijfveer om ons gedrag te gaan aanpassen, dan leiden we ons eigen leven niet meer, maar worden we geleid door die angst...

Ik kan geen kant-en-klare oplossing geven om met angsten om te gaan. Ik ben geen psycholoog en heb ook veel te weinig gelezen over dit thema. Maar ik sta midden in het leven en heb er ook mee te kampen, net als iedereen. En van daaruit probeer ik open en eerlijk met die dingen om te gaan.

Mijn vrouw en ik praten veel. Dus ook over onze angsten. Laten we anderen, elkaar, dierbaren, toe om in ons hartje te kijken door erover te vertellen? Geven we onze angsten toe?

Wij bidden ook veel voor elkaar. En in het gebied van angsten, bidden we voor vrede. Vrede in het hart, dat God uiteindelijk alles overziet. We bidden voor inzicht, zodat we kunnen leren ons niet te laten leiden door angsten. We bidden voor gezond verstand, dat we niet in een kramp terecht zouden komen omwille van een angst.

Wij moeten ons doel voor ogen houden. Voor ons is dat God gehoorzaam zijn en Hem aanbidden in alles wat we doen. Voor jou is dat momenteel misschien iets heel anders. In elk geval: probeer te zoeken naar de gebieden waar jij misschien verlamd bent door bangheid. Waar je gedrag helemaal bepaald is door die angst. En praat erover met iemand.

Als je wilt, bid ik voor jou. Laat maar weten. Niemand moet het leven doorgaan gedreven door een angst. Praten of beter: luisteren wil ik ook best doen.

zondag 25 januari 2009

alles draait om mij


Dit is verre van een christelijk wereldbeeld. Maar het komt wel vaak heel dicht bij de christelijke wereldbeleving in de praktijk ...

woensdag 21 januari 2009

een gat in je hoofd?

Geldzucht, op-zichzelf-en-niet-op-de-ander-gerichte seks en machtgeilheid staan vandaag centraal in de strijd van het individu om de hele wereld aan zijn voeten te krijgen. De wereld draait om MIJ en niemand anders.

Mensen blijven uitgeput, teleurgesteld en gekwetst achter als ze nog maar eens afgeperst, gemanipuleerd, en misleid werden. Op grote schaal (zoals human traffiking of de bankwereld) en op kleine schaal (gebroken relaties of het gebrek aan vertrouwen bij vrienden) We leven in een gebroken wereld. Daar heeft Anouk helemaal gelijk in. Zelfs in haar woordkeuze bewijst ze dat ook zij zelf daar niet immuun voor is.

Het zogenaamde gat in ons hoofd, waardoor dit allemaal veroorzaakt wordt, kan volgens haar niet gefixt worden. Zelfs christenen lopen vaak nog rond met een behoorlijk gat in hun hoofd.

Volgens mij is er maar één die toch nog hoop geeft voor deze gebroken wereld en dat is Jezus zelf. Jezus kwam niet naar de aarde om de gelovigen een schouderklopje te geven, maar om de gebrokenen te helen, om de zwakken te redden en om de zieken te genezen. Voor eeuwig. Dat is geen hole in the head. Dat is een hope in the heart.


"Modern World" (c) Anouk

Crazy way to get your kicks,
shoot the silicone in your lips.
If your figure makes you sad,
they suck the fat right of your back.

Make up your mind about your tits girls,
they can puff em up so no bra will fit girls.
Theres only one thing they can't fix.
No I wont let you be mislead.
And that's the hole in your head
Can't do nothing about that.

Hail hail modern world.
Hail to all you boys and girls.
Hail hail the colour green.
Hail hail to what I've seen.
Hail hail hail this modern world.

You tell her that she's beautiful,
and put her on a pedestal.
But as you google tripple x,
imagination kicks in.

The more you think about sex boys,
with someone else the better it gets boys.
You have a purpose in your life,
Besides cheating on the wife.
For f***s sake show some sense. oh

Hail hail modern world.
Hail to all u boys and girls.
Hail hail the colour green.
Hail hail to what I've seen.
hail hail hail this modern world.

yeah yeah yeah yeahh 2x

Well these days adoption is a hot thing,
you can get a child for nearly nothing.
You take them home to a nanny,
buy off your guilt with toys and candy.
But all the money that you work for girls,
can't compare it to love boys.

There's only one thing they can't fix,
no I wont let you be mislead
and that's the hole in your head.

Can't do nothing about that.

hail hail modern world
hail to all you boys and girls
hail hail the colour green
hail hail to what I've seen
hail hail hail this modern world

ahhh
yeah yeah yeah yeahhh 4x

donderdag 15 januari 2009

integratie problemen van de kerk

Ik kom regelmatig uitspraken tegen over de verschillen tussen moderne en postmoderne tijden. Het is vaak de kunst die het voortouw neemt in culturele ontwikkeling, en de kerk die achteraf, nadat iedereen al functioneert in de nieuwe cultuur, er nog achteraan huppelt. We hebben te kampen met integratie problemen.

De evangelische kerk is vaak nog gestructureerd volgens het "modernistisch" wereldbeeld. Alles is gestructureerd, functie en positie zijn belangrijk, kerkleden zijn vaak consumenten en het is ontzettend moeilijk om het gros van de leden te activeren. Verkondiging gebeurt vaak door middel van puntenlijsten, het liefst alles samengevat in 3 of 4 puntjes in een monoloog. Het individu staat vaak onbewust erg centraal in de geloofsbeleving.

Waar het modernistisch denken vooral leert uit monologen, is er in een postmoderne tijd veel meer openheid voor discussie, betrokkenheid en dialoog. Mensen zijn niet langer consumenten, maar bouwen massaal mee aan een groter geheel. Netwerken en relaties worden veel belangrijker. In de postmoderne tijd is het niet de monoloog van iemand met een functie die een verschil maakt, maar het voorbeeld in het leven van iemand die men waardeert of persoonlijk kent. Je moet niet enkel de waarheid zeggen, maar je moet het demonstreren met je leven.

Ook in postmoderne tijden staat het individu veel te centraal, maar er is een tendens om het "wij-gevoel" meer aandacht te geven. Er is meer aandacht voor sociale gerechtigheid, de planeet, etc.

Het is jammer om te zien hoe verweven de christelijke kerk is met dat modernistisch denken. Monologen en 4-punt-traktaten spreken nog weinig mensen aan. Men krijgt dan vaak het idee dat mensen niet open staan voor het goede nieuws van het evangelie, maar beseft te weinig dat het cultureel is. Mensen stan wél open voor de bijbel, maar niet voor de manier waarop je het aan de man brengt.

Wij evangelische christenen moeten ons bewust worden van ons gebrek aan integratie in de 21e eeuw, waar alles anders is, maar daarom niet slechter dan in de afgelopen 3 eeuwen. In veel gevallen is het juist beter, want mensen staan veel meer open voor een breed volledig evangelie.

Mensen groeien anders. Mensen leren anders. Mensen communiceren anders. Mensen geloven anders. Mensen ervaren anders.

Willen we de postmoderne cultuur als een kolonie gaan bekeren tot de moderne cultuur?

Of durven we te onderkennen dat er een groot verschil is tussen de volgende twee zaken:

1. Onze moderne manier van doen, beleven, tijdelijk dus
en
2. De eeuwig geldende waarheden van de Bijbel, in elke cultuur en tijd toepasbaar

Pas als we onze culturele traditionele manier van denken en doen gaan losweken van de eeuwig geldende Bijbelse boodschap, pas dan kunnen we echt een relevant verschil maken in de 21e eeuw.

Opmerking: De stereotiepe uitspraken zitten er enkel tussen om mijn punt duidelijk te maken. Uiteraard zijn er wel relevante dingen in evangelische kerken, en zijn er slechte dingen in onze maatschappij. Onze maatschappij verandert ook niet plots van 1 dag op de andere, dit gaat allemaal geleidelijk. Ik ben dus zeker dat hier fouten in zitten, maar het is eerder een verslag van wat ik momenteel ervaar en lees om me heen.
Relativeer dus een beetje wat ik schrijf en zoek naar de hoofdgedachte die er achter zit :p