Als een meisje (Eva-Lianne de Visser) van bijna 20 plots overlijdt door een auto ongeval ... dan vult het mijn hart vol ongeloof en onbegrip. Waarom Eva? Waarom nu? Waarom?
Toen mijn grootouders overleden, waren we redelijk voorbereid. Maar Eva ... 19 jaar ... En zo dicht bij ons, iemand die lang in onze jeugdgroep zat en nog steeds bij onze kerk hoorde. Niets heeft ons of haar familie of vrienden gewaarschuwd. Dood is ze. Ik snap er niks van. Zoveel mensen zijn kapot gemaakt vanbinnen. Als ik me al zo rot voel, wat gaat er dan door haar ouders heen? Haar broer, zus, vriend?
Waarom? Waarom 20 jaar vreugde en dan plots niets meer. Het maakt me bang. Ik ben niet bang voor de dood. Eva is bij God en zij heeft niks meer te lijden. Maar al de pijn die achterblijft, dat geeft me angst, angst voor het onverwachte in het leven.
Ik bid voor Gods genezing in de harten van haar ouders, haar vriend, broer, zus, vrienden. Genezing voor diegenen die het nieuws moesten brengen bij haar ouders; genezing voor die jongen die achter het stuur zat. Genezing voor zovelen. Genezing voor ons allen. Het doet echt pijn, alsof er een stuk van je hart is afgebroken.
Vader, genees ons hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten