"Als je iemand's vertrouwen wilt 'winnen', zul je jezelf moeten bewijzen, laten zien dat je betrouwbaar bent", las ik onlangs in een artikeltje. Klinkt logisch hè, niemand houdt van teleurstelling, dus lijkt het logisch dat je eerst maar eens moet bewijzen wat voor een vriend je bent, voordat iemand je als vriend gaat zien.
Toch lees ik op vele blogs dat mensen op zoek zijn en blijven naar betrouwbare anderen: vrienden met wie je je leven kunt delen. Velen hebben die nog niet echt gevonden, of dachten het en zijn teleurgesteld.
Kijk, als iedereen weet hoe belangrijk vertrouwen, eerlijkheid, oprechtheid, openheid, gevoelens, rekenen op, ... is, maar bijna niemand vind die dat ook kan zijn, dan betekent dat dus dat we er zelf ook niet zo super in zijn. Anders hadden "jullie betrouwbaren" elkaar allang gevonden ;-)
En het is zo: hoe belangrijk wij vertrouwen ook vinden, wij stellen elkaar als mensen constant teleur. Hoe hard we onszelf ook bewust zijn van onze gevoelens, we presteren het toch steeds om andermans gevoelens te kwetsen. Hoe graag we ook op een ander willen kunnen rekenen, we houden vaak zelf ons woord niet eens.
En daar zit volgens mij de sleutel: kijk in je eigen hart, en meet de ander volgens die maatstaf. Kwetst iemand jou? Vergeef hen en besef dat ook jij bekwaam bent om te kwetsen. Maar ga in elk geval door.
Mensen, laat elkaar niet vallen wegens teleurstelling of gekwetste gevoelens; vergeef en ga door.
Begin elke nieuwe vriendschap met 100% vertrouwen, en laat het niet zomaar afzwakken.
Laat je kwetsen. En ga door. Laat iemand jou teleurstellen en bewijs het tegendeel door er te blijven zijn voor die ander.
Meet anderen met de maatstaf waarmee jij gemeten zou willen worden. En wees een betrouwbare ander voor wie je ook tegenkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten