zaterdag 14 november 2015

13/11: over mijn verjaardag, Parijs, moslims, vrede en het westen

13/11 is no longer just my birthday...

Mijn veertigste verjaardag begon met het nieuws over tragedie van terreur in Beiroet. Daarna kon ik de wereld om mij heen even vergeten. Ik werd verrast met kadootjes van de kids, een lekker ontbijt. Een vriend kwam even langs. Ik ging even rustig fietsen. Ik vond inspiratie voor nieuwe ideeën. We zijn met het gezin voor het eerst gaan zwemmen in Sunparks Oostduinkerke. We sloten af met frietjes van de frituur. De Arend op de baan Veurne-Ieper. Goei frieten. De dag had zo een mooi einde. Dacht ik.

Toen kwam het verschrikkelijke nieuws van terreur in Parijs. Hallucinant, niet één aanslag, maar meerdere tegelijk. Meer dan 150 doden, honderden gewonden door terroristische aanslagen verspreid in de stad.


Islam is not to blame...

Velen maken vervolgens gretig misbruik om een godsdienst als de islam te viseren en om hulp aan vluchtelingen om deze reden een halt toe te roepen. 'Grenzen dicht!' roepen ze, met een arrogante 'Zie je wel!'-houding. Pure misbruik: rechtstreekse manipulaties door linken te leggen die er niet eens zijn. Islam is niet de grote schuldige. De mens is verantwoordelijk. We hebben geen excuus. Onze luxe leventjes hebben we bvb. te danken aan de nog grotere terreur die we toepassen op het Zuidelijk halfrond: kinderarbeid en slavernij, economische gijzeling van boeren. Kunnen we het aantal doden zelfs nog tellen, waar wij westerlingen de oorzaak van zijn?Zullen we het eerste daar eens over hebben? Niemand heeft een excuus. Je verschuilen achter westerse 'christelijke' normen is ronduit beschamend.

In de Koran lezen we: 'Wie een onschuldige vermoordt, is als iemand die de gehele mensheid vermoordt.' Veel moslims leven mee met de verschrikking die de burgers van Parijs is overkomen. Ik ben geen moslim of islam-verdediger. Mijn geloof en wereldbeeld is christelijk, en dus anders. Maar ik wil wel ogen openen voor de blindheid waarmee veel Europeanen, Vlamingen, christenen, dit soort zaken misbruiken om haat te verspreiden tegenover onze medemensen. De noodzaak om mensen uit oorlogsgebieden massaal op te vangen in onze westerse landen, blijft urgent, en terreur mag ons niet verlammen in angst voor het vreemde.


De mens...

Mijn grootvader zei altijd 'De mens, de mens, ...'. Hij maakte die zin nooit af. Door de jaren heen begin ik meer en meer te beseffen wat hij bedoelde. De mens is zelf het probleem. Dat wist ik al in theorie, maar ik zie dat steeds meer in dagelijkse praktijk, en ik merk dat meer en meer mensen dat ook beginnen te onderkennen.

Vanuit elke mogelijke levensbeschouwing kan terreur ontstaan. We zien dat ook in politieke ideologie: dictators die mekaar opzij duwen om het volk te bevrijden, en vervolgens zelf nog ergere dictators worden. Partijpolitiek waarbij leiders mekaar door het slijk halen en beloven om het voor het volk op te nemen, maar ondertussen met allerlei geheime agenda's gewoon hun ego opkrikken.

Onze allergrootste massale vijand, Adolf Hitler, was 'cultureel christen'. Hitler was net zo christelijk als IS islamitisch is: beiden misbruik(t)en een religieus kader om God voor hun karretje te spannen. En wie weet, zat er zelfs een hele andere beweging achter. Maar: Zodra het ego overneemt, is niemand meer veilig. De beangstigende daden van terreur in Parijs zijn een verschrikkelijke herinnering aan hoe diep de mens kan vallen als het ego en extremisme de overhand krijgen.


We don't need more religion...

Ook al zie ik religie niet als oorzaak van terreur, toch wil ik ook voorzichtig zijn met het voorstellen dat een religie - 'mijn' religie bijvoorbeeld - het antwoord is. Religie op zich brengt geen oorlog, enkel het misbruiken van zo een systeem. Maar het geeft ook geen garantie op vrede. Onze geschiedenis is daarvan getuige, en onze wereld vandaag is daarvan het levende en dode bewijs. Christendom als religie is niet het antwoord. Geen enkele godsdienst is het antwoord.

Toch wil ik bidden. Toch wil ik naar Christus zelf verwijzen. Ik ben een volgeling van Christus, en zie alleen bij Hem een betere weg naar vrede en levensvreugde. De woorden van Ghandi maken dit nog steeds overduidelijk. Hij zei dat hij niet zoveel boodschap heeft aan christenen, maar wel aan Christus zelf: 'I like your Christ, I do not like your christians.' Hij heeft gelijk. Dat is ook wat Christus betekent in mijn leven: Hij is geheel anders dan wat wij als mensen er ooit van zouden kunnen maken. Lees maar eens rechtstreeks in het evangelie. Ik wijs niet richting religie maar richting Christus zelf. 

Tot slot nog een citaat over nederigheid, om af te sluiten:
'In elke godsdienst zijn er gelovigen en extremisten. Het verschil is dat extremisten hun god in hun dienst stellen, en dat gelovigen zichzelf in dienst van God stellen.' - Guy Gilbert (een priester die de straten van Parijs als zijn kerk beschouwt)

Dit is slechts mijn gedacht. Ongeveer. En onaf. Chaotisch geschreven. Het is een reflectie op mijn veertigste verjaardag. Maybe I'm wrong. Voel je vrij om erover te praten met me.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten