onverwachte tranen

Ik droom veel.

Meestal droom ik van verandering. Verandering in mijn eigen ingesteldheid. Verandering bij mensen en projecten die zo vastgeroest zitten dat ze het zelf niet doorhebben. Verandering in de wereld die zo verschrikkelijk oneerlijk verdeeld is. Verandering van het westerse egocentrische denken. Verandering van de kerken die zo hard vast zitten aan dat denken. Verandering van autoritaire (lees:egocentrisch) leiderschapsstijlen. Verandering van mijn eigen karakter.

Ik werk graag in wat men noemt de harde grond. Er zijn nog zoveel dingen die ik wil bereiken in mijn eigen leven. Er zijn nog zoveel dingen die ik wil veranderen in mijn kerk, in mijn land. Een lied zegt : "I wanna be a history maker in this land". Een boek zegt: "You can change the world". Ghandi zegt: "You must be the change you want to see in this world". Soms droom ik zoveel, dat ik mijn eigen avonturenboek zou kunnen vullen met alles wat ik van plan ben. Ik zou het dan een titel kunnen geven "Dingen die ik ga doen."

In dat avonturenboek zou ik dan alles noteren wat ik van plan ben. Mensen met waarheid confronteren. Vijanden zich met elkaar laten verzoenen. Bewegingen en kerken omgooien zodat ze eindelijk eens iets bereiken. Regeringen dwingen om iets aan het onrecht te doen. Christenen overtuigen dat zij daarin een voorbeeld moeten nemen ipv omgekeerd zoals het nu vaak is. Mijn eigen hart onder de loep nemen. Slavernij, mensenhandel, dictatuur, kapitalisme, dierenonrecht, ... aanpakken. Ecosystemen terug in balans brengen. Politiek terug eerlijk maken. World Peace.

En dan zit ik plots in de cinema, te kijken naar een Pixar film met mijn zoontje. We kijken naar de film "Up". Zijn eerste keer in de cinema, en daar draait het om, die overweldigende ervaring van een kind van 4. In die film loopt er als het ware een rode draad: het is ook een avonturenboek. Dit boek is het avonturenboek van een klein meisje, dat droomt om naar Zuid-Amerika te reizen om daar in haar droomparadijs te gaan wonen. Dat is haar droom. Daar zal ze al haar avonturen beleven. Ze heeft al wat krantenknipsels verzameld. En op een blad heeft ze met grote letter geschreven: "Dingen die ik ga doen." Dat is de titel voor de rest van het boek. De rest is leeg.

Jaren later, nadat ze van ouderdom is gestorven, zit haar weduwenaar met het boek in zijn handen. Hij is uiteindelijk haar - en zijn eigen - droom achterna gegaan. Hij zit so close bij het einddoel: Paradijs-Rots. Maar hij zit er net nog niet. Alles lijkt mislukt. Iedereen die hem dierbaar is of lijkt, is out of the picture. De droom lijkt grandioos mislukt. Hij voelt zich een looser. Hij wilde zo graag haar avontuur waar maken, ook al was het zonder haar. Het avontuur werd een flop.

Net als hij het boek weg wil leggen, merkt hij dat er meer in het boek zit dan hij dacht. De bladzijden na de bewuste titelpagina zijn tot zijn verbazing volgeplakt en geschreven. Hun trouwfoto's. Hun bijzondere momenten samen. Hun gewone alledaagse leven. Dat was haar avontuur. Dat was alles wat ze wilde en ze heeft het gekregen. Haar leven met hem, gewoon in eigen huis, in eigen dorp, de dingen die ze samen beleefden thuis, dat waren voor haar de "dingen die ik ga doen". Het avontuur is niet mislukt! Het is geslaagd. Daar kwamen mijn tranen.

Want ik ben vaak net zo. Ik ben op avontuur. Net als de man in de film, heb ik dromen en visies die ik niet loslaat, en dat is goed. Maar het avontuur waar ik vandaag mee bezig ben is veel meer waard. Het is echt. Het is nu. Het is mooi. Daar moest ik even bij stil staan.

Net als de man in de film, wil dit niet zeggen dat ik zal stoppen met het streven naar nieuw avontuur. Maar steeds met het besef dat wat ik vandaag heb, van veel grotere waarde is dan hetgeen misschien nooit zal komen.

De begripvolle blik van mijn vrouw. De "ik hou van jou" van mijn oudste zoontje en de "ik wil je knuffelen" van nummer twee. De oh-boy-ik-smelt-glimlach van mijn dochter. De go-for-it speeches van mijn vrouw als ik ergens voor wil gaan maar twijfel. De schopjes van baby4.

De leuke band met collega's. De bezorgde en welgemeende vraag van een goede vriend "Hoe gaat het met u?". De mensen die laten blijken dat ze veel aan je hebben. Mensen die zich blootgeven en elkaar durven vertrouwen. De mensen-die-ik-enkel-ken-van-facebook die toch echt een plek hebben gekregen in mijn leven.

De foto's van mijn zus en familie op Facebook. De zogezegde afwezigheid van mijn broer op dezelfde plek. De bezordge en ontfermende blik van pa en ma. De steun in de rug van pa en ma. Het we-staan-meestal-wel-klaar-voor-elkaar tussen mij en mijn broer.

Momenten van intens gelach, gehuil. Hevige discussies. Diepgaande gesprekken. Skype babbels met verre doch goede vrienden. Stilte in de zaal. Eenparig gebed.

Het verschil dat ik blijkbaar maak in sommige levens. Het God-besef. Het elkaar durven corrigeren. Het toegeven en belijden van fouten. Het leren van elkaar.

Daar leef ik voor.

Ik blijf op avontuur, ik ben nog veel meer van plan. Maar ik leef vandaag. Ik heb mijn doel bereikt: Een leven met God en met jullie. Vandaag leven met God en mensen. Niets is beter dan dat. Ik hou van jullie. Ik hou van Hem.