maandag 27 juli 2009

blind voor Gods hart

Christenen horen te leven volgens bijbelse principes en waarheden. Het is heel duidelijk dat God dit van ons verlangt en dat de Bijbel ons dit voorschrijft. Gehoorzaamheid, onderwerping, nederigheid, Gods Woord eren, Gods Wil navolgen, de Bijbel loopt er van over en ons geweten ook.

Het is echter niet altijd zo simpel om die principes en waarheden te volgen. Vaak zijn het dingen die neergeschreven staan in de Bijbel zelf en zitten ze in een context van een andere tijd, een andere cultuur, een ander systeem en een andere maatschappij.

Daarom heeft de christelijke kerk door de eeuwen heen tradities en normen ontworpen, om ons te helpen Gods Wil beter te volgen en Gods Woord beter te gehoorzamen.

Dankzij tradities en normen krijgen christenen de mogelijkheid om de Bijbelse principes en waarheden in hun eigen leven te handhaven, in praktijk te brengen. Tradities en normen helpen ons om trouw te blijven aan God.

Maar wat we vaak niet beseffen is, dat die tradities en normen bedoeld zijn om ons aan die oorspronkelijke principes en waarheden te houden. Tradities en normen zijn er om ons te helpen om dicht bij het hart van Gods wetten te blijven. Maar na een tijdje beginnen we die 2 groepen door elkaar te halen.

Bijbelse principes en waarheden zijn tijdloos en ruimteloos, ze gelden altijd en overal. Kerkelijke tradities en normen zijn tijdelijk en plaatsgebonden, ze staan in dienst van het bovenstaande.

Wat ik ons vaak zie doen, is de tweede groep behandelen met de waarde van de eerste groep. We verheffen dus onze kerkelijke tradities en normen en proclameren dat als iemand daarvan afwijkt, die van de bijbelse principes en waarheden en dus van God afwijkt. Juist diegenen die terug naar de oorspronkelijke principes van God wil terugkeren, wordt vaak uitgescholden als ketter, iemand die een valse leer verkondigde. In een bepaalde tijd en cultuur, waar die tradities en normen een godsvrucht en gehoorzaamheid voortdragen, is dat goed. Dat is juist de bedoeling.

Maar tradities en normen van een bepaald tijdperk klakkeloos overdragen naar een andere cultuur en tijd, heeft juist als resultaat een totaal onbijbelse houding en heeft geen vrucht meer als resultaat. Het leidt vaak zelfs tot hypocrisie en hoogmoed. Gods' principes worden niet meer begrepen en onze eigen kerkelijke tradities hebben hun plaats ingenomen. Gods waarheden mogen alleen nog bekeken worden door de bril van onze eigen kerkelijke normen.

Tweeduizend jaar geleden was het net zo, mensen waren blind geworden voor Gods hart. Toen Jezus zelf mens werd en Gods Woord volgens Gods eigen hart verkondigde, noemden de theologen en kerkleiders Hem een ketter / dwaalleraar / leugenaar / godslasteraar. Hetzelfde gebeurde met Paulus, Stefanus, Johannes, Petrus, ... Diegenen die Gods hart zochten en Zijn liefde wilden uitdragen, werden door de kerk verketterd. Omdat hun leer zo hard afweek van de gangbare leerstellingen van die tijd.

Ik heb het idee dat ook wij steeds blinder zijn geworden voor Gods hart en stem en veel meer waarde zijn gaan hechten aan ons eigen comfort, onze eigen inzichten...