vrijdag 15 juni 2007

eenvoud

Ik moet dit gewoon kwijt...

Geniet van het leven...

Wanneer was de laatste keer dat je iets deed, zonder doel, zonder nut, zonder reden, zonder ...

Een paar weken geleden waren we met de hele familie op "Zaventem zingt" (www.vlaanderenzingt.be).

Allerlei mensen die elkaar niet kennen en die ook niets gemeen hebben, samen allerlei domme liedjes zingen, met een groot podium voor je, een krant in de hand, de meesten met een pint in de andere hand... Klinkt het aantrekkelijk? Waarschijnlijk niet. Ik heb ook geen zin om die avond als een hemel te beschrijven. Je moet er gewoon geweest zijn...

Maar wat ik gewoon bijzonder vond, was de eenvoud... Er was geen visie met een tienstappenplan en een doelgerichtheid.

Het was gewoon gezellig.

Er was geen nationalistische arrogante achtergrond die meespeelde. Het waren vooral Vlaamse en Hollandse liedjes, maar er zaten ook Engels en Franse en andere liedjes tussen: niemand deed er moeilijk over.

Het was gewoon normaal.

En dat mis ik vaak om mij heen: die normaal-heid.

Geen gezever van kwaliteit op het podium of kwaliteit bij het geluid: iedereen was verantwoordelijk om er iets van te maken.

De eenvoud, dat was wat mij het meeste aansprak.

Ik zou willen eindigen met een oproep. Maar dat maakt het weer zo nuttig. Zelfs nuttig was die avond niet. En daarom was het gewoon echt tof.

Bye,
Henri

vrijdag 1 juni 2007

bruggenbouwer?

Als blogger noem ik mezelf voorlopig een bruggenbouwer…

Dankzij mijn job als jeugdwerker leer ik heel veel jongeren kennen, maar werk ik ook samen met andere leiders, jeugdwerkers, etc. Ik geniet van de mengelmoes waar ik middenin zit.

Boeiend, want zo leer je vaak verschillende kanten van hetzelfde soort verhaal kennen. Zo ontdek je dat wat logisch is voor de ene, onaanvaardbaar is voor de andere. Zo leer je dat de uiterst goede bedoelingen van de ene, waarschijnlijk fataal zouden zijn als de andere ermee aan de slag zou gaan. Ongelooflijk maar waar. En beide kanten zijn 100% ware verhalen! En ze kunnen zoveel van elkaar leren!

Leiders wil ik oproepen om de stem van de jongeren serieus te nemen… Jongeren wil ik oproepen om de ervaring van de ouderen te waarderen… Misschien is dat dan wel mijn ding: bruggen bouwen tussen al die soorten mensen…

Noord-Ierland ligt me nauw aan het hart. Niet alleen door de geschiedenis die ons veel leert of de natuur waar je zo met volle teugen van kunt genieten. Vooral de vele goede vrienden die ik er gemaakt heb doen me steeds terug denken aan deze prachtige plek. Een van de plaatsen die ik bezocht heb is The Giant’s Causeway. Hieronder de legende, een verhaaltje dat dit bovenstaande misschien een stuk duidelijker maakt:

“The Giants Causeway is omgeven door mythen en legendes. De beroemdste legende gaat over twee rivaliserende reuzen, Benandonner, die in Schotland woonde, en Finn MacCool in Ierland. Beide reuzen riepen regelmatig heen en weer om elkaar uit te dagen. Finn MacCool was slechts 16 meter groot en hij besloot om een rotsachtig pad te bouwen over de zee tussen de twee landen. Alleen met zo'n pad kon de echte uitdaging en krachtmeting beginnen. Hij begon aan het bouwwerk, maar viel in slaap van de zware arbeid. Zijn vrouw Oonagh vond hem en zag de werkelijk grote Benandonner aankomen van de andere kant. Omdat ze wist dat haar man deze reus niet zou aankunnen, bedekte ze hem met een mantel te midden van de rotsen. Benandonner eiste dat ze hem vertelde waar haar man was. Oonagh antwoordde, wees naar haar slapende man onder de mantel, en zei "Stil, of je gaat mijn zoontje nog wakker maken." Toen Benandonner dit zag, bedacht hij zich; als dit de grootte as van hun kind, hoe veel groter zou de man dan wel niet zijn! Hij rende terug naar Schotland en verbrijzelde daarmee het pad van rotsen.”

Stel je voor: een brug bouwen tussen Ierland en Schotland!

Wel, als dat al mogelijk lijkt in de verbeelding van mensen, dan moet het met de hulp van God toch ook mogelijk zijn om bruggen te bouwen tussen mensen? Dan moet het toch lukken om mensen dichter bij elkaar te brengen?