woensdag 4 november 2009

kaastaartverhaaltje

Helaas maar ik ga niet zomaar een lijst met ingredienten en handelingen opsommen. Het wordt een verhaal, en zo kom je er achter hoe je de eenvoudige kaastaart moet maken :p

Mijn vrouw en kinderen houden van fruityoghurt, maar ik heb veel liever het pure zure spul: witte simpele yoghurt. Nu liep ik een tijdje geleden door de Aldi en dacht ik, hey wat is dat daar: magere verse kaas. Iets dikker dan yoghurt, en toch mager, dus ook waarschijnlijk lekker zuur. Laat ik dat eens proberen voor bij mijn cornflakes.

Het was niet zo'n geweldig idee, de smaak is ok, maar toch is het een beetje droog om zomaar bij je ontbijt te eten. Ik had echter wel vier doosjes van 500 gram gekocht (ja, ik weet het!) dus ik moest er iets anders mee doen. Een recept zoeken misschien.

Ik bladeren op internet, niks lekker of simpels gevonden. Toen deed ik een boekje open bij ons thuis over nagerechten en daarin stond het recept voor een kaastaart.

Dat zag er niet moeilijk uit! Bovendien had ik daarvoor het bovenvermelde spul nodig, 250 gram ervan! Mager hoefde niet, ik heb het ondertussen al met magere en gewone geprobeerd, en het komt beiden op hetzelfde uit.

Het deeg moest ik niet zelf maken, een pakje kruimeldeeg volstond. Dat ben ik dan ook met de kinderen gaan halen in de Delhaize. Gewoon uit de frigo daar. Da's 1 grote opgerolde lap deeg.

Verder had ik alleen nog maar twee eieren, 100 gram suiker en 1 pakje van 8 of 10 gram vanillesuiker nodig.

Ik stond er versteld van hoe snel het allemaal ging. Het kruimeldeeg moet je trouwens niet proberen uit te rollen direct nadat je het uit de frigo haalt. Dan breekt het af terwijl je het ontrolt. Als je echter te lang wacht, nadat je het uit de frigo haalt, plakt het weer teveel aan elkaar. Om te zorgen dat het niet te hard of te zacht is om te ontrollen, moet je het 5, 6, 7, 8, 9 of 10 minuutjes op kamertemperatuur laten liggen. Het aantal minuutjes staat rechtstreeks in verband met de temperatuur in jou keuken.

Dat moet je dan in een taartvorm plaatsen. Als er bakpapier omheen zit, lekker laten zitten. Als het er niet bij zit, gaan klagen in de winkel! Maar goed, met bakpapier, gewoon in een bakvorm doen. Zonder bakpapier moet je die vorm eerst met boter insmeren.

Probeer het deeg trouwens direct in het midden te leggen en laat de rand aan alle kanten ongeveer even hoog zijn. De bakvorm is rond, net als het deeg, en ergens tussen 18 en 28 cm ofzoiets. Wij hebben er maar één en die gebruik ik dus.

Nadat ik dat allemaal gedaan had, zette ik de rest van de ingredienten netjes op een rij naast elkaar. Links staat 250 gr verse kaas, daarnaast 100 gr suiker, daarnaast een reeds opengescheurd pakje vanillesuiker, daarnaast twee eieren.

Ik begon met de eieren. Die moet je namelijk splitsen. Dat is dus het wit van het geel scheiden. Dat is nogal een gedoe voor mij. Om 2 eieren te splitsen heb ik er meestal 3 nodig. Of ik roep mijn vrouw. De kunst is: breek het ei, zorg dat je dooier (geel) in een van de twee helften blijft zitten, en kap die dan heen en weer van de ene helft naar de andere, boven een schaaltje. Het eiwit glijdt dan langzaam in het schaaltje, en hopelijk blijft het eigeel heel. Dat doe je 2 keer (ah ja, 2 eieren he). Er zijn vast wel joetjoeb video's van.

In de rij van verse kaas, suiker, vanillesuiker, zet je rechts de twee eidooiers in een kommetje. De gele ronde deeltjes van de eieren dus. Die vier ingredienten op een rij, gooi je allemaal door elkaar. Het eiwit zit dus in een apart vijfde kommetje he. Dat laat je apart staan.

Zodra je de vier ingredienten hebt gemengd, kap je dat in het deeg (Dat deeg dat dus als het goed is, al in je bakvorm zit).

Nu de eiwitten nog. Dit moet je opkloppen. Twee mogelijke manieren, ofwel met een spatel of roe, met de hand, een dik kwartier door elkaar kloppen. Ofwel met een electrische mixer. Het resultaat moet zijn: vaste sneeuw. Je weet zeker dat je het vast genoeg hebt geklopt, als je je beker/kom/... ondersteboven kunt houden en er valt niets uit. Of je neemt er een lepel van en het staat vast omhoog. Het moet stevig zijn.

Dat roer je dan heel voorzichtig door het mengsel dat al in je vorm zit. Heel rustig. Eigenlijk niet roeren, maar eerder een beetje relaxed scheppen, tot het door elkaar zit. Als je roert, gaat het schuimerige van die eiwitten verdwijnen en dat maakt de taart juist luchtig. Dus take it easy... Er is trouwens een naam voor, folding (vouwen) of zo. Er zijn hier zeker weten youtube filmpjes van!

De oven moet voorverwarmd zijn op 200 graden en dan zet je de taart er 30 minuutjes in.

Ah ja belangrijk: Zet je taart in het midden! De tweede keer had ik hem iets te hoog gezet, waardoor het deeg niet gaar was, en de bovenkant wel al donker. Beter iets lager dan het midden dan te hoog.

Ik beloof het : Het klaarmaken van deze kaastaart kost je minder tijd dan het lezen van dit blogbericht + ontcijferen van het recept uit dit bericht tesamen.

Smakelijk!

vrijdag 23 oktober 2009

vergeving


Hoe kan ik verder leven,Hoe moet ik verder gaan.
Kan ik ooit vergeven,wat mij is aangedaan.
De woorden in mijn ziel, de haat en bitterheid,
lijken niet te helen niet door woorden, niet door tijd.

refrein:
Maar als er vergeving is, kan er genezing zijn
van de pijn en het verdriet diep van binnen.
Als er vergeving is,kan er genezing zijn
en de weg van herstel kan beginnen.

O God , ik heb U nodig, Ik kan het zelf niet.
Ik lijk haast te verstikken,in angst en in verdriet.
Hoe kan ik ooit vergeven, zoals U mij vergeeft,
dwars door alles heen wat mij beschadigd heeft.

(refrein)

Geef mij de kracht van Uw liefde om verder te gaan,
ook al zal er een litteken blijven bestaan.
Want is Uw liefde niet sterker dan de dood,
en Uw vergeving niet dieper dan mijn nood?

refrein
Want waar Uw vergeving is zal genezing zijn
van de pijn en het verdriet diep van binnen,
waar Uw vergeving is zal genezing zijn
en de weg van herstel kan beginnen(2x)

(c) Marcel en Lydia Zimmer

woensdag 21 oktober 2009

onverwachte tranen

Ik droom veel.

Meestal droom ik van verandering. Verandering in mijn eigen ingesteldheid. Verandering bij mensen en projecten die zo vastgeroest zitten dat ze het zelf niet doorhebben. Verandering in de wereld die zo verschrikkelijk oneerlijk verdeeld is. Verandering van het westerse egocentrische denken. Verandering van de kerken die zo hard vast zitten aan dat denken. Verandering van autoritaire (lees:egocentrisch) leiderschapsstijlen. Verandering van mijn eigen karakter.

Ik werk graag in wat men noemt de harde grond. Er zijn nog zoveel dingen die ik wil bereiken in mijn eigen leven. Er zijn nog zoveel dingen die ik wil veranderen in mijn kerk, in mijn land. 
Een lied zegt : "I wanna be a history maker in this land". Een boek zegt: "You can change the world". Ghandi zegt: "You must be the change you want to see in this world". Soms droom ik zoveel, dat ik mijn eigen avonturenboek zou kunnen vullen met alles wat ik van plan ben. Ik zou het dan een titel kunnen geven "Dingen die ik ga doen."

In dat avonturenboek zou ik dan alles noteren wat ik van plan ben. Mensen met waarheid confronteren. Vijanden zich met elkaar laten verzoenen. Bewegingen en kerken omgooien zodat ze eindelijk eens iets bereiken. Regeringen dwingen om iets aan het onrecht te doen. Christenen overtuigen dat zij daarin een voorbeeld moeten nemen ipv omgekeerd zoals het nu vaak is. Mijn eigen hart onder de loep nemen. Slavernij, mensenhandel, dictatuur, kapitalisme, dierenonrecht, ... aanpakken. Ecosystemen terug in balans brengen. Politiek terug eerlijk maken. World Peace.

En dan zit ik plots in de cinema, te kijken naar een Pixar film met mijn zoontje. We kijken naar de film "Up". Zijn eerste keer in de cinema, en daar draait het om, die overweldigende ervaring van een kind van 4. In die film loopt er als het ware een rode draad: het is ook een avonturenboek. Dit boek is het avonturenboek van een klein meisje, dat droomt om naar Zuid-Amerika te reizen om daar in haar droomparadijs te gaan wonen. Dat is haar droom. Daar zal ze al haar avonturen beleven. Ze heeft al wat krantenknipsels verzameld. En op een blad heeft ze met grote letter geschreven: "Dingen die ik ga doen." Dat is de titel voor de rest van het boek. De rest is leeg.

Jaren later, nadat ze van ouderdom is gestorven, zit haar weduwenaar met het boek in zijn handen. Hij is uiteindelijk haar - en zijn eigen - droom achterna gegaan. Hij zit so close bij het einddoel: Paradijs-Rots. Maar hij zit er net nog niet. Alles lijkt mislukt. Iedereen die hem dierbaar is of lijkt, is out of the picture. De droom lijkt grandioos mislukt. Hij voelt zich een looser. Hij wilde zo graag haar avontuur waar maken, ook al was het zonder haar. Het avontuur werd een flop.

Net als hij het boek weg wil leggen, merkt hij dat er meer in het boek zit dan hij dacht. De bladzijden na de bewuste titelpagina zijn tot zijn verbazing volgeplakt en geschreven. Hun trouwfoto's. Hun bijzondere momenten samen. Hun gewone alledaagse leven. Dat was haar avontuur. Dat was alles wat ze wilde en ze heeft het gekregen. Haar leven met hem, gewoon in eigen huis, in eigen dorp, de dingen die ze samen beleefden thuis, dat waren voor haar de "dingen die ik ga doen". Het avontuur is niet mislukt! Het is geslaagd. Daar kwamen mijn tranen.

Want ik ben vaak net zo. Ik ben op avontuur. Net als de man in de film, heb ik dromen en visies die ik niet loslaat, en dat is goed. Maar het avontuur waar ik vandaag mee bezig ben is veel meer waard. Het is echt. Het is nu. Het is mooi. Daar moest ik even bij stil staan.

Net als de man in de film, wil dit niet zeggen dat ik zal stoppen met het streven naar nieuw avontuur. Maar steeds met het besef dat wat ik vandaag heb, van veel grotere waarde is dan hetgeen misschien nooit zal komen.

De begripvolle blik van mijn vrouw. De "ik hou van jou" van mijn oudste zoontje en de "ik wil je knuffelen" van nummer twee. De oh-boy-ik-smelt-glimlach van mijn dochter. De go-for-it speeches van mijn vrouw als ik ergens voor wil gaan maar twijfel. De schopjes van baby4.

De leuke band met collega's. De bezorgde en welgemeende vraag van een goede vriend "Hoe gaat het met u?". De mensen die laten blijken dat ze veel aan je hebben. Mensen die zich blootgeven en elkaar durven vertrouwen. De mensen-die-ik-enkel-ken-van-facebook die toch echt een plek hebben gekregen in mijn leven.

De foto's van mijn zus en familie op Facebook. De zogezegde afwezigheid van mijn broer op dezelfde plek. De bezordge en ontfermende blik van pa en ma. De steun in de rug van pa en ma. Het we-staan-meestal-wel-klaar-voor-elkaar tussen mij en mijn broer.

Momenten van intens gelach, gehuil. Hevige discussies. Diepgaande gesprekken. Skype babbels met verre doch goede vrienden. Stilte in de zaal. Eenparig gebed.

Het verschil dat ik blijkbaar maak in sommige levens. Het God-besef. Het elkaar durven corrigeren. Het toegeven en belijden van fouten. Het leren van elkaar.

Daar leef ik voor.

Ik blijf op avontuur, ik ben nog veel meer van plan. Maar ik leef vandaag. Ik heb mijn doel bereikt: Een leven met God en met jullie. Vandaag leven met God en mensen. Niets is beter dan dat. Ik hou van jullie. Ik hou van Hem.

maandag 12 oktober 2009

liever dan mijn leven

Lied van Stef Bos; van mij voor mijn vrouw

Ik zie hoe landen zich verscheuren
Ik voel de kanker van cynisme
Ik zie de mensen zonder dromen
Ze vluchten in goedkope luxe
In de ontevreden steden
Jaagt de haat door oude straten
De dreiging komt steeds dichterbij
Maar ik, ik heb een medicijn

Ik heb je lief
Ik heb je liever
Liever dan mijn leven
Dan om het even wat
Ik heb je lief
Ik heb je liever
Liever liefste
Elke dag

Wat ik ook wil zeggen
Jij krijgt mijn woorden klein
Was ik maar een dichter
Dan kon ik dichter bij jou zijn
Was ik maar het bloed
Dat door jouw lichaam stroomt
Dan sliep ik in je hart
En ik woonde in jouw hoofd
Want ik heb je lief
Ik heb je liever
Liever dan mijn leven
Dan om het even wat
Ik, ik heb je lief
Ik heb je liever
Liever Liefste
Elke dag

Ik heb je liever Liefste
Elke dag
Ik heb je liever Liefste
Elke dag
Ik heb je liever liefste

(c)Stef Bos

maandag 7 september 2009

Hij is Koning in Leuven

Toen ik 3 was woonde ik in de Brabançonnestraat in Leuven. Mijn favoriet van die tijd, als goede Nederlands-christelijke peuter, was een liedje van Elly en Rikkert: "Hij is Koning". Best grappig, die link tussen de straatnaam en de songtitel ... LOL, dat ik daar 30 jaar over moet doen om Koning te verbinden met het Volkslied van ons koninkrijk België...

Maar mijn Koning is iemand anders. Het is Jezus. En ik hoop dat ik dat in mijn leven ook mag uitstralen.

Klinkt voor velen wat vreemd wat ik hier allemaal neerschrijf, maar het wil zeggen dat in mijn leven bepaalde principes gelden. Niet altijd de zogenaamde "christelijke" principes, veel zogenaamde christelijke principes gaan juist in tegen die Koning Jezus. Maar principes van Jezus zelf, van God zelf, uit de Bijbel zelf.

Voor mij betekent dit, zoals Jezus zelf zei: "Dit is het allerbelangrijkste: God liefhebben en je naaste liefhebben." Mijn hoogste prioriteit in mijn leven is dus God liefhebben en jou liefhebben. Ikzelf kom in elk geval niet op de eerste plaats, ook al zou ik willen. Het christendom geeft vaak een heel andere indruk, namelijk dat het draait om het ego van de christenen, dat wij alles beter weten, dat wij het recht hebben om over anderen te oordelen. Niets is minder waar. In de voetsporen van Jezus treden betekent juist liefhebben, zonder uitzondering!

En dat liefhebben van God en anderen, geeft mij kracht om te leven!

Misschien helpt de tekst van het lied wel? Het komt overeen met wat we vinden in Matteus 6:19-22.

Dertig jaar geleden wilde ik deze LP nog eens opzetten maar maakte ik als 3-jarige daardoor een grote KRAS in de plaat. Dank God voor YOUTUBE :p!


'k Heb een beurs die niet oud wordt
'k Heb een schat die nooit opraakt
'k Heb een schat in de hemel
En 'k heb Jezus in mijn hart
Hij is Koning, Hij is Koning
Hij is het die ons bevrijdt
Hij is Koning, Hij is Koning
Koning in eeuwigheid

Jezus is Heer van hemel en aarde
Toch werd hij net zo'n mens als wij
Om ons te leiden naar Zijn Vader
Ik ben de weg, zegt Hij
Zoek niet naar schatten op aarde
Daar gaat hun waarde voorbij
'k Geef je een schat in het Koninkrijk
Volg je Mij dan word je de koning te rijk

'k Heb een beurs, die niet oud wordt
'k Heb een schat die nooit opraakt
'k Heb een schat in de hemel
En 'k heb Jezus in mijn hart
Hij is Koning, Hij is Koning ... (enz.)

Jezus zegt jou: Ik ken al je zorgen
Want Ik werd net zo'n mens als jij
Kom dus bij Mij, wacht niet tot morgen
Kom want Ik maak je vrij
Ik ben het licht van de wereld
'k Schijn in de donkerste nacht
Dit is de dag dat je leven begint
Volg je Mij dan word je zo blij als een kind

'k Heb een lamp die niet uitgaat
'k Heb een weg die omhoog leidt
'k Heb een huis in de hemel
En 'k heb Jezus in mijn hart
Hij is Koning, Hij is Koning... (enz.)

(c) Elly en Rikkert Zuiderveld

maandag 24 augustus 2009

laughing with

Een prachtig lied dat de laatste tijd veel op Studio Brussel gedraaid wordt: "Laughing With" van Regina Spector. Blijkbaar de themesong van de Chronicles of Narnia-film "Price Caspian". De films heb ik nooit gezien, behalve de eerste dan in tekenfilmversie uit de jaren '80, maar ze zijn blijkbaar toch echt de moeite waard.
Het zijn prachtige verhalen, iedereen is er zot van en er zit -blijkbaar- een diepe christelijke boodschap in. Kan ook niet anders met Clive Lewis als schrijver, zeggen sommigen. Net zoals de Lord-of-The-Rings-films die ook door een christen geschreven zijn (John Tolkien). Ik zeg trouwens Clive en John ipv CS & JRR, dat intitialen-gedoe geeft me het gevoel dat die mensen meer waard zouden zijn dan anderen. Clive Staples Lewis was als mens uiteraard geen haar beter dan mijn moslimbuurvrouw, reiki-collega of lesbische tante. Mensen die een steentje hebben bijgedragen aan christelijke waarden, zijn nog altijd mensen. Dus ze hebben een voornaam (daarom zeg ik ook altjid Peter of Isabelle ipv dokter).
Zelf zie ik niet zoveel verschil tussen Lord Of The Rings en films als Harry Potter en The Matrix. Het gaat allemaal over goed en kwaad en het goede overwint (bijna) altijd. Het zijn prachtige gelijkenissen met de echte wereld.
Dit is dus wat ik zo mooi vond:
"Laughing With" Lyrics:

No one laughs at God in a hospital
No one laughs at God in a war
No one's laughing at God when they're starving or freezing or so very poor
No one laughs at God when the doctor calls after some routine tests
No one's laughing at God when it's gotten real late and their kid's not back from that party yet
No one laughs at God when their airplane starts to uncontrollably shake
No one's laughing at God when they see the one they love hand in hand with someone else and they hope that they're mistaken
No one laughs at God when the cops knock on their door and they say "We've got some bad new, sir,"
No one's laughing at God when there's a famine, fire or flood

But God can be funny
At a cocktail party while listening to a good God-themed joke or
Or when the crazies say he hates us and they get so red in the head you think that they're about to choke
God can be funny
When told he'll give you money if you just pray the right way
And when presented like a genie
Who does magic like Houdini
Or grants wishes like Jiminy Cricket and Santa Claus
God can be so hilarious
Ha ha
Ha ha

No one laughs at God in a hospital
No one laughs at God in a war
No one's laughing at God when they've lost all they got and they don't know what for
No one laughs at God on the day they realize that the last sight they'll ever see is a pair of hateful eyes
No one's laughing at God when they're saying their goodbyes

But God can be funny
At a cocktail party while listening to a good God-themed joke or
Or when the crazies say he hates us and they get so red in the head you think that they're about to choke
God can be funny
When told he'll give you money if you just pray the right way
And when presented like a genie
Who does magic like Houdini
Or grants wishes like Jiminy Cricket and Santa Claus
God can be so hilarious

No one laughs at God in a hospital
No one laughs at God in a war
No one laughs at God in a hospital
No one laughs at God in a war
No one's laughing at God in a hospital
No one's laughing at God in a war
No one's laughing at God when they're starving or freezing or so very poor
No one's laughing at God
No one's laughing at God
No one's laughing at God
We're all laughing with God

Laughing With by Regina Spektor from the album Far

vrijdag 14 augustus 2009

vind de haai

Een ex-collega bij Sitel vertelde me ooit eens zijn droom. Hij houdt van surfen en in zijn droom was hij dus aan het surfen in de zee, tot hij plots haaien ontdekte.

Veel meer van zijn droom herinner ik mij niet, maar wel de uitleg die hij er zelf bij had ontdekt.

Het surfen is vergelijkbaar met het dagelijks leven. Je geniet ervan, je hebt dromen, je wilt dingen bereiken, je wilt je inzetten en je wilt groeien, beter worden, jezelf ontwikkelen, anderen helpen, een voorbeeld zijn, kortom genieten en een verschil maken.

De haaien vergelijk je dan met de tegenslagen, meestal onverwachts. Iemand die een belofte niet nakomt, iemand die je begint uit te schelden zonder reden. Een grote fout die je zelf maakt, iemand die jou kwetst, of jij die iemand anders kwetst. Een ziekte, pech met de auto, geldzorgen, wat ook.

De haaien zijn een grote afleiding van het surfen. Zodra je de haaien tegenkomt, kun je al heel snel van de kaart zijn. Je raakt ontmoedigd, je vergeet helemaal waar je mee bezig was en je raakt in een spiraal van negativiteit. Of je reageert razendsnel en gaat zelf beginnen schelden, veroordelen, ...

De kunst volgens mijn collega is, om de haaien zo snel mogelijk te identificeren.

Hij zei dan "Find your sharks and once you identify them, keep surfing!"

Zodra je een tegenslag of aanval of kritiek ook als haai kunt identificeren, kun je ook sneller de stap zetten om je er niet door te laten afleiden. Rekening ermee houden, dat wel. De consequenties dragen, dat wel. Vergeving vragen, dingen uitpraten, je moet er zelfs iets aan doen.

Maar laat de haai je niet afleiden van het surfen zelf.

Laat de aanvallen, tegenslagen je niet afleiden van je passie en gedrevenheid. Blijf doorgaan.

Deze droom + uitleg heeft veel voor mij betekend. Het is al 5 jaar geleden dat hij me dit vertelde, maar afgelopen week kwam ik hem toevallig tegen, en later las ik in een boek het onderstaande en toen moest ik terug aan de haaien denken.

In "A Cup of Coffee at the Soul Cafe" van Leonard Sweet, lees ik het volgende: De Bijbel zegt: "Daarom moeten allen die lijden omdat God dat wil, het goede blijven doen en hun leven toevertrouwen aan hem op wie wij mogen vertrouwen omdat hij ons heeft geschapen." 1 Petrus 4:19
Als je als christen leeft, zul je lijden. Als je leeft met integriteit, zul je lijden. Als je leeft in eerlijkheid, zul je lijden. Als je je inzet voor rechtvaardigheid, zul je lijden.

Het doet mij denken aan mijn lijftekst
Hebreeen 11:5 Vrouwen kregen hun doden terug doordat die uit de dood opstonden. Anderen werden gemarteld tot de dood erop volgde en wilden van geen vrijlating weten, omdat ze uitzagen naar een betere opstanding. 36 Weer anderen kregen te maken met bespotting en geseling, zelfs met arrestatie en gevangenschap.

Wil je echt voor eerlijkheid, integriteit, rechtvaardigheid gaan in je leven? Laat je dan niet afleiden door de haaien die je tegenkomt, maar blijf surfen!