een litanie van nederigheid

"Litanie" is een woord uit de rooms-katholieke kerk, dat gebruikt wordt om een bepaald soort smeekbede te beschrijven. Een gebed als "verhoor ons" of  "geef ons genade" of "geef mij genade". Zondagavond kreeg ik de kans om het gebedsuur te leiden bij The Living Room. De avond draaide rond het onderstaande gebed. Het ging er vooral over dat christenen net als andersgelovigen dagelijks het gevaar lopen om egocentrisch in het leven te staan. Het enige verschil is dan vaak dat we onze ik-gerichtheid volgens een verschillende lijst van sociale regels spelen. Zo gaan we steeds weer de mist in. We klinken vroom, we doen ons voor als voorbeeldige christenen. Niemand ziet het of het echt is of niet. Maar in ons hart denken we enkel aan onszelf. En dan moeten we terug naar de kern: wat essentieel is, is onze houding. Die moet zijn zoals Jezus ons toonde.

Ik wil je uitdagen om dit gebed voor jezelf uit te printen, naar een stille hoek te gaan en het gebed zin voor zin hardop voor te lezen. Pauzeer bij elke zin en denk na over mogelijke situaties in je eigen leven waarin je daar schuldig van bent. Belijd die houding aan God en vraag Hem om je te bevrijden van dit denken en doen. Ga dan verder naar de volgende zin.

Als we dit gebed dagelijks zouden kunnen bidden, zou er heel wat veranderen. En dat is wat Paulus volgens mij bedoelde toen hij aan de Romeinen zei: "Wees hervormd in uw denken". Niet een nieuw religieus systeem, maar een diepe, werkelijke verandering van het hart.

Het gebed is van een onbekende:

O Jezus, zachtmoedig en nederig van hart, hoor mij aan.

Bevrijd mij, Jezus, van het verlangen geliefd te worden,

van het verlangen verheerlijkt te worden,

van het verlangen geëerd te worden,

van het verlangen geprezen te worden,

van het verlangen verkoren te worden boven anderen,

van het verlangen geraadpleegd te worden,

van het verlangen goedgekeurd te worden.

Bevrijd mij, Jezus, van de angst vernederd te worden,

van de angst geminacht te worden,

van de angst een berisping te ondergaan,

van de angst vergeten te worden,

van de angst uitgelachen te worden,

van de angst onrechtvaardig behandeld te worden,

van de angst veracht te worden.

En Jezus, verleen mij de genade om te verlangen dat men anderen meer liefheeft dan mij.

Dat men anderen meer waardeert dan mij.

Dat anderen meer aanzien in de wereld zullen genieten dan ik.

Dat anderen gekozen worden, en ik opzij gezet word.

Dat anderen geprezen worden, en ik onopgemerkt blijf.

Dat men te allen tijd aan anderen de voorkeur geeft.

Dat anderen heiliger mogen worden dan ik, als ik maar zo heilig word als nodig is.

(gebed overgenomen uit het boek "Honger naar Echtheid" van George Verwer, 1988)

kaastaartverhaaltje

Helaas maar ik ga niet zomaar een lijst met ingredienten en handelingen opsommen. Het wordt een verhaal, en zo kom je er achter hoe je de eenvoudige kaastaart moet maken :p

Mijn vrouw en kinderen houden van fruityoghurt, maar ik heb veel liever het pure zure spul: witte simpele yoghurt. Nu liep ik een tijdje geleden door de Aldi en dacht ik, hey wat is dat daar: magere verse kaas. Iets dikker dan yoghurt, en toch mager, dus ook waarschijnlijk lekker zuur. Laat ik dat eens proberen voor bij mijn cornflakes.

Het was niet zo'n geweldig idee, de smaak is ok, maar toch is het een beetje droog om zomaar bij je ontbijt te eten. Ik had echter wel vier doosjes van 500 gram gekocht (ja, ik weet het!) dus ik moest er iets anders mee doen. Een recept zoeken misschien.

Ik bladeren op internet, niks lekker of simpels gevonden. Toen deed ik een boekje open bij ons thuis over nagerechten en daarin stond het recept voor een kaastaart.

Dat zag er niet moeilijk uit! Bovendien had ik daarvoor het bovenvermelde spul nodig, 250 gram ervan! Mager hoefde niet, ik heb het ondertussen al met magere en gewone geprobeerd, en het komt beiden op hetzelfde uit.

Het deeg moest ik niet zelf maken, een pakje kruimeldeeg volstond. Dat ben ik dan ook met de kinderen gaan halen in de Delhaize. Gewoon uit de frigo daar. Da's 1 grote opgerolde lap deeg.

Verder had ik alleen nog maar twee eieren, 100 gram suiker en 1 pakje van 8 of 10 gram vanillesuiker nodig.

Ik stond er versteld van hoe snel het allemaal ging. Het kruimeldeeg moet je trouwens niet proberen uit te rollen direct nadat je het uit de frigo haalt. Dan breekt het af terwijl je het ontrolt. Als je echter te lang wacht, nadat je het uit de frigo haalt, plakt het weer teveel aan elkaar. Om te zorgen dat het niet te hard of te zacht is om te ontrollen, moet je het 5, 6, 7, 8, 9 of 10 minuutjes op kamertemperatuur laten liggen. Het aantal minuutjes staat rechtstreeks in verband met de temperatuur in jou keuken.

Dat moet je dan in een taartvorm plaatsen. Als er bakpapier omheen zit, lekker laten zitten. Als het er niet bij zit, gaan klagen in de winkel! Maar goed, met bakpapier, gewoon in een bakvorm doen. Zonder bakpapier moet je die vorm eerst met boter insmeren.

Probeer het deeg trouwens direct in het midden te leggen en laat de rand aan alle kanten ongeveer even hoog zijn. De bakvorm is rond, net als het deeg, en ergens tussen 18 en 28 cm ofzoiets. Wij hebben er maar één en die gebruik ik dus.

Nadat ik dat allemaal gedaan had, zette ik de rest van de ingredienten netjes op een rij naast elkaar. Links staat 250 gr verse kaas, daarnaast 100 gr suiker, daarnaast een reeds opengescheurd pakje vanillesuiker, daarnaast twee eieren.

Ik begon met de eieren. Die moet je namelijk splitsen. Dat is dus het wit van het geel scheiden. Dat is nogal een gedoe voor mij. Om 2 eieren te splitsen heb ik er meestal 3 nodig. Of ik roep mijn vrouw. De kunst is: breek het ei, zorg dat je dooier (geel) in een van de twee helften blijft zitten, en kap die dan heen en weer van de ene helft naar de andere, boven een schaaltje. Het eiwit glijdt dan langzaam in het schaaltje, en hopelijk blijft het eigeel heel. Dat doe je 2 keer (ah ja, 2 eieren he). Er zijn vast wel joetjoeb video's van.

In de rij van verse kaas, suiker, vanillesuiker, zet je rechts de twee eidooiers in een kommetje. De gele ronde deeltjes van de eieren dus. Die vier ingredienten op een rij, gooi je allemaal door elkaar. Het eiwit zit dus in een apart vijfde kommetje he. Dat laat je apart staan.

Zodra je de vier ingredienten hebt gemengd, kap je dat in het deeg (Dat deeg dat dus als het goed is, al in je bakvorm zit).

Nu de eiwitten nog. Dit moet je opkloppen. Twee mogelijke manieren, ofwel met een spatel of roe, met de hand, een dik kwartier door elkaar kloppen. Ofwel met een electrische mixer. Het resultaat moet zijn: vaste sneeuw. Je weet zeker dat je het vast genoeg hebt geklopt, als je je beker/kom/... ondersteboven kunt houden en er valt niets uit. Of je neemt er een lepel van en het staat vast omhoog. Het moet stevig zijn.

Dat roer je dan heel voorzichtig door het mengsel dat al in je vorm zit. Heel rustig. Eigenlijk niet roeren, maar eerder een beetje relaxed scheppen, tot het door elkaar zit. Als je roert, gaat het schuimerige van die eiwitten verdwijnen en dat maakt de taart juist luchtig. Dus take it easy... Er is trouwens een naam voor, folding (vouwen) of zo. Er zijn hier zeker weten youtube filmpjes van!

De oven moet voorverwarmd zijn op 200 graden en dan zet je de taart er 30 minuutjes in.

Ah ja belangrijk: Zet je taart in het midden! De tweede keer had ik hem iets te hoog gezet, waardoor het deeg niet gaar was, en de bovenkant wel al donker. Beter iets lager dan het midden dan te hoog.

Ik beloof het : Het klaarmaken van deze kaastaart kost je minder tijd dan het lezen van dit blogbericht + ontcijferen van het recept uit dit bericht tesamen.

Smakelijk!

vergeving

Hoe kan ik verder leven,Hoe moet ik verder gaan.
Kan ik ooit vergeven,wat mij is aangedaan.
De woorden in mijn ziel, de haat en bitterheid,
lijken niet te helen niet door woorden, niet door tijd.

refrein:
Maar als er vergeving is, kan er genezing zijn
van de pijn en het verdriet diep van binnen.
Als er vergeving is,kan er genezing zijn
en de weg van herstel kan beginnen.

O God , ik heb U nodig, Ik kan het zelf niet.
Ik lijk haast te verstikken,in angst en in verdriet.
Hoe kan ik ooit vergeven, zoals U mij vergeeft,
dwars door alles heen wat mij beschadigd heeft.

(refrein)

Geef mij de kracht van Uw liefde om verder te gaan,
ook al zal er een litteken blijven bestaan.
Want is Uw liefde niet sterker dan de dood,
en Uw vergeving niet dieper dan mijn nood?

refrein
Want waar Uw vergeving is zal genezing zijn
van de pijn en het verdriet diep van binnen,
waar Uw vergeving is zal genezing zijn
en de weg van herstel kan beginnen(2x)

(c) Marcel en Lydia Zimmer

onverwachte tranen

Ik droom veel.

Meestal droom ik van verandering. Verandering in mijn eigen ingesteldheid. Verandering bij mensen en projecten die zo vastgeroest zitten dat ze het zelf niet doorhebben. Verandering in de wereld die zo verschrikkelijk oneerlijk verdeeld is. Verandering van het westerse egocentrische denken. Verandering van de kerken die zo hard vast zitten aan dat denken. Verandering van autoritaire (lees:egocentrisch) leiderschapsstijlen. Verandering van mijn eigen karakter.

Ik werk graag in wat men noemt de harde grond. Er zijn nog zoveel dingen die ik wil bereiken in mijn eigen leven. Er zijn nog zoveel dingen die ik wil veranderen in mijn kerk, in mijn land. Een lied zegt : "I wanna be a history maker in this land". Een boek zegt: "You can change the world". Ghandi zegt: "You must be the change you want to see in this world". Soms droom ik zoveel, dat ik mijn eigen avonturenboek zou kunnen vullen met alles wat ik van plan ben. Ik zou het dan een titel kunnen geven "Dingen die ik ga doen."

In dat avonturenboek zou ik dan alles noteren wat ik van plan ben. Mensen met waarheid confronteren. Vijanden zich met elkaar laten verzoenen. Bewegingen en kerken omgooien zodat ze eindelijk eens iets bereiken. Regeringen dwingen om iets aan het onrecht te doen. Christenen overtuigen dat zij daarin een voorbeeld moeten nemen ipv omgekeerd zoals het nu vaak is. Mijn eigen hart onder de loep nemen. Slavernij, mensenhandel, dictatuur, kapitalisme, dierenonrecht, ... aanpakken. Ecosystemen terug in balans brengen. Politiek terug eerlijk maken. World Peace.

En dan zit ik plots in de cinema, te kijken naar een Pixar film met mijn zoontje. We kijken naar de film "Up". Zijn eerste keer in de cinema, en daar draait het om, die overweldigende ervaring van een kind van 4. In die film loopt er als het ware een rode draad: het is ook een avonturenboek. Dit boek is het avonturenboek van een klein meisje, dat droomt om naar Zuid-Amerika te reizen om daar in haar droomparadijs te gaan wonen. Dat is haar droom. Daar zal ze al haar avonturen beleven. Ze heeft al wat krantenknipsels verzameld. En op een blad heeft ze met grote letter geschreven: "Dingen die ik ga doen." Dat is de titel voor de rest van het boek. De rest is leeg.

Jaren later, nadat ze van ouderdom is gestorven, zit haar weduwenaar met het boek in zijn handen. Hij is uiteindelijk haar - en zijn eigen - droom achterna gegaan. Hij zit so close bij het einddoel: Paradijs-Rots. Maar hij zit er net nog niet. Alles lijkt mislukt. Iedereen die hem dierbaar is of lijkt, is out of the picture. De droom lijkt grandioos mislukt. Hij voelt zich een looser. Hij wilde zo graag haar avontuur waar maken, ook al was het zonder haar. Het avontuur werd een flop.

Net als hij het boek weg wil leggen, merkt hij dat er meer in het boek zit dan hij dacht. De bladzijden na de bewuste titelpagina zijn tot zijn verbazing volgeplakt en geschreven. Hun trouwfoto's. Hun bijzondere momenten samen. Hun gewone alledaagse leven. Dat was haar avontuur. Dat was alles wat ze wilde en ze heeft het gekregen. Haar leven met hem, gewoon in eigen huis, in eigen dorp, de dingen die ze samen beleefden thuis, dat waren voor haar de "dingen die ik ga doen". Het avontuur is niet mislukt! Het is geslaagd. Daar kwamen mijn tranen.

Want ik ben vaak net zo. Ik ben op avontuur. Net als de man in de film, heb ik dromen en visies die ik niet loslaat, en dat is goed. Maar het avontuur waar ik vandaag mee bezig ben is veel meer waard. Het is echt. Het is nu. Het is mooi. Daar moest ik even bij stil staan.

Net als de man in de film, wil dit niet zeggen dat ik zal stoppen met het streven naar nieuw avontuur. Maar steeds met het besef dat wat ik vandaag heb, van veel grotere waarde is dan hetgeen misschien nooit zal komen.

De begripvolle blik van mijn vrouw. De "ik hou van jou" van mijn oudste zoontje en de "ik wil je knuffelen" van nummer twee. De oh-boy-ik-smelt-glimlach van mijn dochter. De go-for-it speeches van mijn vrouw als ik ergens voor wil gaan maar twijfel. De schopjes van baby4.

De leuke band met collega's. De bezorgde en welgemeende vraag van een goede vriend "Hoe gaat het met u?". De mensen die laten blijken dat ze veel aan je hebben. Mensen die zich blootgeven en elkaar durven vertrouwen. De mensen-die-ik-enkel-ken-van-facebook die toch echt een plek hebben gekregen in mijn leven.

De foto's van mijn zus en familie op Facebook. De zogezegde afwezigheid van mijn broer op dezelfde plek. De bezordge en ontfermende blik van pa en ma. De steun in de rug van pa en ma. Het we-staan-meestal-wel-klaar-voor-elkaar tussen mij en mijn broer.

Momenten van intens gelach, gehuil. Hevige discussies. Diepgaande gesprekken. Skype babbels met verre doch goede vrienden. Stilte in de zaal. Eenparig gebed.

Het verschil dat ik blijkbaar maak in sommige levens. Het God-besef. Het elkaar durven corrigeren. Het toegeven en belijden van fouten. Het leren van elkaar.

Daar leef ik voor.

Ik blijf op avontuur, ik ben nog veel meer van plan. Maar ik leef vandaag. Ik heb mijn doel bereikt: Een leven met God en met jullie. Vandaag leven met God en mensen. Niets is beter dan dat. Ik hou van jullie. Ik hou van Hem.

liever dan mijn leven

Lied van Stef Bos; van mij voor mijn vrouw

Ik zie hoe landen zich verscheuren
Ik voel de kanker van cynisme
Ik zie de mensen zonder dromen
Ze vluchten in goedkope luxe
In de ontevreden steden
Jaagt de haat door oude straten
De dreiging komt steeds dichterbij
Maar ik, ik heb een medicijn

Ik heb je lief
Ik heb je liever
Liever dan mijn leven
Dan om het even wat
Ik heb je lief
Ik heb je liever
Liever liefste
Elke dag

Wat ik ook wil zeggen
Jij krijgt mijn woorden klein
Was ik maar een dichter
Dan kon ik dichter bij jou zijn
Was ik maar het bloed
Dat door jouw lichaam stroomt
Dan sliep ik in je hart
En ik woonde in jouw hoofd
Want ik heb je lief
Ik heb je liever
Liever dan mijn leven
Dan om het even wat
Ik, ik heb je lief
Ik heb je liever
Liever Liefste
Elke dag

Ik heb je liever Liefste
Elke dag
Ik heb je liever Liefste
Elke dag
Ik heb je liever liefste

(c)Stef Bos

Hij is Koning in Leuven

Toen ik 3 was woonde ik in de Brabançonnestraat in Leuven. Mijn favoriet van die tijd, als goede Nederlands-christelijke peuter, was een liedje van Elly en Rikkert: "Hij is Koning". Best grappig, die link tussen de straatnaam en de songtitel ... LOL, dat ik daar 30 jaar over moet doen om Koning te verbinden met het Volkslied van ons koninkrijk België...

Maar mijn Koning is iemand anders. Het is Jezus. En ik hoop dat ik dat in mijn leven ook mag uitstralen.

Klinkt voor velen wat vreemd wat ik hier allemaal neerschrijf, maar het wil zeggen dat in mijn leven bepaalde principes gelden. Niet altijd de zogenaamde "christelijke" principes, veel zogenaamde christelijke principes gaan juist in tegen die Koning Jezus. Maar principes van Jezus zelf, van God zelf, uit de Bijbel zelf.

Voor mij betekent dit, zoals Jezus zelf zei: "Dit is het allerbelangrijkste: God liefhebben en je naaste liefhebben." Mijn hoogste prioriteit in mijn leven is dus God liefhebben en jou liefhebben. Ikzelf kom in elk geval niet op de eerste plaats, ook al zou ik willen. Het christendom geeft vaak een heel andere indruk, namelijk dat het draait om het ego van de christenen, dat wij alles beter weten, dat wij het recht hebben om over anderen te oordelen. Niets is minder waar. In de voetsporen van Jezus treden betekent juist liefhebben, zonder uitzondering!

En dat liefhebben van God en anderen, geeft mij kracht om te leven!

Misschien helpt de tekst van het lied wel? Het komt overeen met wat we vinden in Matteus 6:19-22.

Dertig jaar geleden wilde ik deze LP nog eens opzetten maar maakte ik als 3-jarige daardoor een grote KRAS in de plaat. Dank God voor YOUTUBE :p!

Hij is Koning op youtube

'k Heb een beurs die niet oud wordt
'k Heb een schat die nooit opraakt
'k Heb een schat in de hemel
En 'k heb Jezus in mijn hart
Hij is Koning, Hij is Koning
Hij is het die ons bevrijdt
Hij is Koning, Hij is Koning
Koning in eeuwigheid

Jezus is Heer van hemel en aarde
Toch werd hij net zo'n mens als wij
Om ons te leiden naar Zijn Vader
Ik ben de weg, zegt Hij
Zoek niet naar schatten op aarde
Daar gaat hun waarde voorbij
'k Geef je een schat in het Koninkrijk
Volg je Mij dan word je de koning te rijk

'k Heb een beurs, die niet oud wordt
'k Heb een schat die nooit opraakt
'k Heb een schat in de hemel
En 'k heb Jezus in mijn hart
Hij is Koning, Hij is Koning ... (enz.)

Jezus zegt jou: Ik ken al je zorgen
Want Ik werd net zo'n mens als jij
Kom dus bij Mij, wacht niet tot morgen
Kom want Ik maak je vrij
Ik ben het licht van de wereld
'k Schijn in de donkerste nacht
Dit is de dag dat je leven begint
Volg je Mij dan word je zo blij als een kind

'k Heb een lamp die niet uitgaat
'k Heb een weg die omhoog leidt
'k Heb een huis in de hemel
En 'k heb Jezus in mijn hart
Hij is Koning, Hij is Koning... (enz.)

(c) Elly en Rikkert Zuiderveld

laughing with

Een prachtig lied dat de laatste tijd veel op Studio Brussel gedraaid wordt: "Laughing With" van Regina Spector. Blijkbaar de themesong van de Chronicles of Narnia-film "Price Caspian". De films heb ik nooit gezien, behalve de eerste dan in tekenfilmversie uit de jaren '80, maar ze zijn blijkbaar toch echt de moeite waard.

Het zijn prachtige verhalen, iedereen is er zot van en er zit -blijkbaar- een diepe christelijke boodschap in. Kan ook niet anders met Clive Lewis als schrijver, zeggen sommigen. Net zoals de Lord-of-The-Rings-films die ook door een christen geschreven zijn (John Tolkien). Ik zeg trouwens Clive en John ipv CS & JRR, dat intitialen-gedoe geeft me het gevoel dat die mensen meer waard zouden zijn dan anderen. Clive Staples Lewis was als mens uiteraard geen haar beter dan mijn moslimbuurvrouw, reiki-collega of lesbische tante. Mensen die een steentje hebben bijgedragen aan christelijke waarden, zijn nog altijd mensen. Dus ze hebben een voornaam (daarom zeg ik ook altjid Peter of Isabelle ipv dokter).

Zelf zie ik niet zoveel verschil tussen Lord Of The Rings en films als Harry Potter en The Matrix. Het gaat allemaal over goed en kwaad en het goede overwint (bijna) altijd. Het zijn prachtige gelijkenissen met de echte wereld.

Dit is dus wat ik zo mooi vond:

"Laughing With" Lyrics:

No one laughs at God in a hospital
No one laughs at God in a war
No one's laughing at God when they're starving or freezing or so very poor
No one laughs at God when the doctor calls after some routine tests
No one's laughing at God when it's gotten real late and their kid's not back from that party yet
No one laughs at God when their airplane starts to uncontrollably shake
No one's laughing at God when they see the one they love hand in hand with someone else and they hope that they're mistaken
No one laughs at God when the cops knock on their door and they say "We've got some bad new, sir,"
No one's laughing at God when there's a famine, fire or flood

But God can be funny
At a cocktail party while listening to a good God-themed joke or
Or when the crazies say he hates us and they get so red in the head you think that they're about to choke
God can be funny
When told he'll give you money if you just pray the right way
And when presented like a genie
Who does magic like Houdini
Or grants wishes like Jiminy Cricket and Santa Claus
God can be so hilarious
Ha ha
Ha ha

No one laughs at God in a hospital
No one laughs at God in a war
No one's laughing at God when they've lost all they got and they don't know what for
No one laughs at God on the day they realize that the last sight they'll ever see is a pair of hateful eyes
No one's laughing at God when they're saying their goodbyes

But God can be funny
At a cocktail party while listening to a good God-themed joke or
Or when the crazies say he hates us and they get so red in the head you think that they're about to choke
God can be funny
When told he'll give you money if you just pray the right way
And when presented like a genie
Who does magic like Houdini
Or grants wishes like Jiminy Cricket and Santa Claus
God can be so hilarious

No one laughs at God in a hospital
No one laughs at God in a war
No one laughs at God in a hospital
No one laughs at God in a war
No one's laughing at God in a hospital
No one's laughing at God in a war
No one's laughing at God when they're starving or freezing or so very poor
No one's laughing at God
No one's laughing at God
No one's laughing at God
We're all laughing with God

Laughing With by Regina Spektor from the album Far

vind de haai

Een ex-collega bij Sitel vertelde me ooit eens zijn droom. Hij houdt van surfen en in zijn droom was hij dus aan het surfen in de zee, tot hij plots haaien ontdekte.

Veel meer van zijn droom herinner ik mij niet, maar wel de uitleg die hij er zelf bij had ontdekt.

Het surfen is vergelijkbaar met het dagelijks leven. Je geniet ervan, je hebt dromen, je wilt dingen bereiken, je wilt je inzetten en je wilt groeien, beter worden, jezelf ontwikkelen, anderen helpen, een voorbeeld zijn, kortom genieten en een verschil maken.

De haaien vergelijk je dan met de tegenslagen, meestal onverwachts. Iemand die een belofte niet nakomt, iemand die je begint uit te schelden zonder reden. Een grote fout die je zelf maakt, iemand die jou kwetst, of jij die iemand anders kwetst. Een ziekte, pech met de auto, geldzorgen, wat ook.

De haaien zijn een grote afleiding van het surfen. Zodra je de haaien tegenkomt, kun je al heel snel van de kaart zijn. Je raakt ontmoedigd, je vergeet helemaal waar je mee bezig was en je raakt in een spiraal van negativiteit. Of je reageert razendsnel en gaat zelf beginnen schelden, veroordelen, ...

De kunst volgens mijn collega is, om de haaien zo snel mogelijk te identificeren.

Hij zei dan "Find your sharks and once you identify them, keep surfing!"

Zodra je een tegenslag of aanval of kritiek ook als haai kunt identificeren, kun je ook sneller de stap zetten om je er niet door te laten afleiden. Rekening ermee houden, dat wel. De consequenties dragen, dat wel. Vergeving vragen, dingen uitpraten, je moet er zelfs iets aan doen.

Maar laat de haai je niet afleiden van het surfen zelf.

Laat de aanvallen, tegenslagen je niet afleiden van je passie en gedrevenheid. Blijf doorgaan.

Deze droom + uitleg heeft veel voor mij betekend. Het is al 5 jaar geleden dat hij me dit vertelde, maar afgelopen week kwam ik hem toevallig tegen, en later las ik in een boek het onderstaande en toen moest ik terug aan de haaien denken.

In "A Cup of Coffee at the Soul Cafe" van Leonard Sweet, lees ik het volgende: De Bijbel zegt: "Daarom moeten allen die lijden omdat God dat wil, het goede blijven doen en hun leven toevertrouwen aan hem op wie wij mogen vertrouwen omdat hij ons heeft geschapen." 1 Petrus 4:19

Als je als christen leeft, zul je lijden. Als je leeft met integriteit, zul je lijden. Als je leeft in eerlijkheid, zul je lijden. Als je je inzet voor rechtvaardigheid, zul je lijden.

Het doet mij denken aan mijn lijftekst

Hebreeen 11:5 Vrouwen kregen hun doden terug doordat die uit de dood opstonden. Anderen werden gemarteld tot de dood erop volgde en wilden van geen vrijlating weten, omdat ze uitzagen naar een betere opstanding. 36 Weer anderen kregen te maken met bespotting en geseling, zelfs met arrestatie en gevangenschap.

Wil je echt voor eerlijkheid, integriteit, rechtvaardigheid gaan in je leven? Laat je dan niet afleiden door de haaien die je tegenkomt, maar blijf surfen!

blind voor Gods hart

Christenen horen te leven volgens bijbelse principes en waarheden. Het is heel duidelijk dat God dit van ons verlangt en dat de Bijbel ons dit voorschrijft. Gehoorzaamheid, onderwerping, nederigheid, Gods Woord eren, Gods Wil navolgen, de Bijbel loopt er van over en ons geweten ook.

Het is echter niet altijd zo simpel om die principes en waarheden te volgen. Vaak zijn het dingen die neergeschreven staan in de Bijbel zelf en zitten ze in een context van een andere tijd, een andere cultuur, een ander systeem en een andere maatschappij.

Daarom heeft de christelijke kerk door de eeuwen heen tradities en normen ontworpen, om ons te helpen Gods Wil beter te volgen en Gods Woord beter te gehoorzamen.

Dankzij tradities en normen krijgen christenen de mogelijkheid om de Bijbelse principes en waarheden in hun eigen leven te handhaven, in praktijk te brengen. Tradities en normen helpen ons om trouw te blijven aan God.

Maar wat we vaak niet beseffen is, dat die tradities en normen bedoeld zijn om ons aan die oorspronkelijke principes en waarheden te houden. Tradities en normen zijn er om ons te helpen om dicht bij het hart van Gods wetten te blijven. Maar na een tijdje beginnen we die 2 groepen door elkaar te halen.

Bijbelse principes en waarheden zijn tijdloos en ruimteloos, ze gelden altijd en overal. Kerkelijke tradities en normen zijn tijdelijk en plaatsgebonden, ze staan in dienst van het bovenstaande.

Wat ik ons vaak zie doen, is de tweede groep behandelen met de waarde van de eerste groep. We verheffen dus onze kerkelijke tradities en normen en proclameren dat als iemand daarvan afwijkt, die van de bijbelse principes en waarheden en dus van God afwijkt. Juist diegenen die terug naar de oorspronkelijke principes van God wil terugkeren, wordt vaak uitgescholden als ketter, iemand die een valse leer verkondigde. In een bepaalde tijd en cultuur, waar die tradities en normen een godsvrucht en gehoorzaamheid voortdragen, is dat goed. Dat is juist de bedoeling.

Maar tradities en normen van een bepaald tijdperk klakkeloos overdragen naar een andere cultuur en tijd, heeft juist als resultaat een totaal onbijbelse houding en heeft geen vrucht meer als resultaat. Het leidt vaak zelfs tot hypocrisie en hoogmoed. Gods' principes worden niet meer begrepen en onze eigen kerkelijke tradities hebben hun plaats ingenomen. Gods waarheden mogen alleen nog bekeken worden door de bril van onze eigen kerkelijke normen.

Tweeduizend jaar geleden was het net zo, mensen waren blind geworden voor Gods hart. Toen Jezus zelf mens werd en Gods Woord volgens Gods eigen hart verkondigde, noemden de theologen en kerkleiders Hem een ketter / dwaalleraar / leugenaar / godslasteraar. Hetzelfde gebeurde met Paulus, Stefanus, Johannes, Petrus, ... Diegenen die Gods hart zochten en Zijn liefde wilden uitdragen, werden door de kerk verketterd. Omdat hun leer zo hard afweek van de gangbare leerstellingen van die tijd.

Ik heb het idee dat ook wij steeds blinder zijn geworden voor Gods hart en stem en veel meer waarde zijn gaan hechten aan ons eigen comfort, onze eigen inzichten...

my Lord ... of the dance

Mijn vrouw en ik zijn naar Antwerpen afgezakt om een voorstelling van Lord Of The Dance bij te wonen. Maar er zijn geen woorden voor een verslag. Het was onvoorstelbaar. Een wirwar van woorden dus.

Kracht - emotie - schoonheid - stem - gevoelens - spel.

Schoenen - strijd -violen - blijdschap - angst - balans.

Harmonie - overwinning - fluitspel - kleuren - degelijkheid.

Mannelijkheid - vechtlust - tederheid - danskunst - vrouwelijkheid - elegantie - kus.

Goed - kwaad - creativiteit - details - lawaai - stilte - synchronisatie.

Afwisseling - karakter - samenspel - spanning - verrassing.

Het allermooiste vind ik hoe God er in weerspiegeld werd. De schrijvers en makers en uitvoerders en ondersteuners laten zo duidelijk zien dat de mens naar Gods beeld is geschapen:

We zitten zo boordevol goede creativiteit!

Mijn God is de Lord of the Dance. The Lord Of Everything. En wij mogen op Hem lijken? Wow!

teken van een levende God

Vanavond was ik in een Praise / samenzang en een van de bandleden op het podium deed op een gegeven moment de oproep aan de zaal om alleen nog mee te zingen als je de woorden ook met je leven wilde waarmaken. Hij hield het kort, en het kwam hier op neer:

Zing je mee, zing dan niet enkel met je stem, maar met je hele leven, ook als je straks weer naar huis gaat.

En net nadat hij dit zei, zette de band het onderstaande nummer in. Het lied werd ingeleid door de vriend van Eva-Lianne en een van haar beste vriendinnen. Eva-Lianne stierf vorig jaar in een auto ongeluk.

Het feit dat deze twee mensen, en de hele band eigenlijk, dit lied vol overtuiging konden spelen, vlak nadat zij zelf de oproep hadden gedaan om alleen nog maar echt te zingen als je het meende, liet mij weer zien hoe groot God is. Als je zoiets meemaakt en een jaar later op zo een moment vol overtuiging deze woorden kunt zingen, dan is God echt bezig in je leven.

I'm giving you my heart, and all that is within
I lay it all down for the sake of you my King
I'm giving you my dreams, I'm laying down my rights
I'm giving up my pride for the promise of new life

And I surrender all to you, all to you
And I surrender all to you, all to you

I'm singing You this song, I'm waiting at the cross
And all the world holds dear, I count it all as loss
For the sake of knowing You for the glory of Your name
To know the lasting joy, even sharing in Your pain
©2000 Vineyard Songs (UK/Eire)
Words and Music by Marc James


Mensen, onze God leeft. Hij is echt. En Hij bewijst het aan diegenen die hun leven aan Hem overgeven.

Henri

empty handed but alive

Dit lied gaat over hoe klein wij mensen zijn en hoe groot en genadig God is... Empty handed, want ik ben niks zonder God, alive, want ik heb alles aan Hem te danken.

Here I am, humbled by your Majesty, covered by your grace so free.
Here I am, knowing I'm a sinful man, covered by the blood of the Lamb.
Now I've found the greatest love of all is mine since you laid down
your life, the greatest sacrifice.
Majesty, Majesty,
Your grace has found me just as I am, empty handed, but alive in your hands.
Majesty, Majesty, forever I am changed by your love, in the presence
of your Majesty.
Here I am humbled by the love that you give, forgiven so that I can forgive.
Here I stand, knowing that I'm your desire, sanctified by glory and fire.
Now I've found the greatest love of all is mine, since you laid down
your life, the greatest sacrifice.
© Delirious!

somebody told me ... yeah right!

Schandalig!

Deze week hoorde ik een of ander groepke op de radio en die hadden het dus in hun hoofd gehaald om het Indian Summer nummer "Somebody told me" te coveren.

Ongelooflijk.

De stem klonk nergens naar, ik herkende het eerst niet, maar na een paar seconden dacht ik plots aan Chili, waar Eef zit en dacht, hey dit nummer past wel bij Eef's stem.

En het ritme, ja dat was niet erg denderend en toen moest ik er plots aan denken: hey Steef en Thompie zouden dit wel veel beter kunnen.

Pas bij het tussenspel (van een halve seconde, telkens tussendoor) van de so-called-musician, had ik het door: hey! Bij dit nummer zou Reinout goed passen met zijn solo-instrumentje! Sterker nog, het IS van Reinout!

En ja, toen pasten alle stukjes in elkaar. Het deed me aan hen denken, omdat het hun nummer is!

Maar echt he, die mannen konden er dus niks van he! En dat spelen ze dan op de radio.

Tsssssss.

It's not confidential!
I've got potential!

chocoladetaart van een postmoderne man

Het volgen van blogs werpt niet enkel politieke, geestelijke of emotionele vruchten, maar ook fysieke...

Zo volg ik de blog van Bruno, en gaf ik maandag mijn vrouw de keuze uit de recepten die hij daar af en toe neerpent. Ik zei: kies er een taart uit, en ik doe mijn best om die voor je verjaardag te maken.

Zo gezegd, zo gedaan, en ze koos deze heerlijk chocoladetaart...

Hier onder het resultaat ... en een paar foto's van het proces ... Vergelijk de looks met de taart van Bruno, maar besef wel dat hij zowel een zalige bakker is als een geniale fotograaf :p

Tijdens het bakken van de cake zat ik wat mailtjes te sturen, hetgeen bij een kameraad blijkbaar overkwam als bijna onmogelijk: Hoe kan een MAN nu multitasken? Da's toch eerder iets voor een vrouw... Blijkbaar is er in de 21e eeuw zoiets als de vro(uwe)lijke man, dat is niet een man die vrouwelijk is, maar een man die de "kwaliteiten" van een vrouw in zijn karakter heeft.

Hoe je het ook noemt, volgens mij kunnen echte postmoderne mannen niet meer normaal leven zonder te leren multitasken, dus tijdens het bak- en koelproces namen mijn vrouw en ik de tijd om nog een hoofdstuk van de boeken "De kracht van de biddende man" en "De kracht van de biddende vrouw" door te nemen en samen te bidden. Het ging over relaties en vriendschappen deze keer, zeer toepasselijk want door zo'n taart krijg je misschien wel meer kans op echt diepgaande vriendschappen met mensen die langskomen :p

Terwijl ik de cake afwerkte werd het plots druk op Facebook en ging het dus van afwerken naar chatten naar afwerken naar chatten en reageren op statussen en blogs en dergelijke. Heerlijk om zo in "gesprek"te zijn met mensen zonder onbeleefd over te komen als je even wat in de keuken gaat doen.

Het resultaat mocht er zijn, het is een heerlijk recept en ik raad alle mannen aan om dit recept eens uit te proberen en zo hun multitasking skills onder de knie te krijgen. Dat aanraden doe ik trouwens door jullie te taggen op facebook, zodra dit ding erin opgenomen is. Ingredienten dus verkrijgbaar op bovenvermelde bloglink, niet vergeten te combineren met een gezonde portie mails, facebook, gebed en bijbelstudie.

Bruno, bedankt!

Henri

angst

Angst zit ons behoorlijk in de kleren sinds wat er vrijdag in Dendermonde gebeurd is. Wie zegt er dat dit niet gaat gebeuren op een plek waar onze kids zitten? Hoe veilig zijn de plekken waar onze kids zich begeven? Een drama als dit haalt die gevoelens naar boven. Ergens willen we altijd wel voorzichtig zijn, maar zeker na zo een gebeurtenis word je eraan herinnerd hoe fragiel het leven is. Hoe gemakkelijk het is om zomaar als een wilde tekeer te gaan. En je weet ook niet echt wie ertoe in staat is. Een vriend van een kennis van ons werd het afgelopen weekend in elkaar geslagen op de trein, zomaar. Omdat hij de deur niet dicht deed. Veel minder erg misschien, maar het is wel een aanleiding tot angst.

Gisteren namen mijn vrouw en ik weer eens de tijd voor onze bijbelstudie samen met zijn twee, en het boek waar we nu doorheen gaan, heeft een hoofdstuk over "angsten".

Wat voor angsten komen we tegen in ons leven?

Angst voor iemand die inbreekt of je op straat aanvalt...
Angst om financieel niet rond te komen als je je job zou verliezen...
Angst dat je partner ziek wordt, sterft, gehandicapt raakt...
Angst dat er iets met je kinderen zou gebeuren...
Angst voor mensen, voor wat ze van je denken en over je zeggen...
Angst om je zelfvertrouwen te verliezen...
Angst dat je geen goede papa of mama bent...
Angst om geen respect te krijgen van mensen om je heen...
Angst om op te geven...
Angst om de verkeerde keuzes te maken...
Angst om je vader en moeder teleur te stellen...
Angst om te falen...

Iedereen heeft wel een potentieel gebied waar angst kan voorkomen. Er is vanalles wat je bang kan maken. We mogen die angsten niet ontkennen. We moeten ze voor ogen durven zien. Wat zijn mijn angsten? Wat houdt mij bezig in mijn gedachten?

Natuurlijk zijn we bang. Zeker als we net iets meegemaakt hebben. Maar blijven we de rest van ons leven daarmee rondlopen? Bij zware trauma's is dat een heel ander verhaal. Daar spreek je over begeleiding, leren leven, rouwprocessen, verwerkingsprocessen, ... Maar wat met ons, de mensen die geen echte trauma's meemaken, maar wel bang worden door dingen die we zien of meemaken?

Laten we die angsten toe om ons te verlammen? Gaan we in glazen kastjes wonen of misschien juist roekeloos door het leven? Laten we ons drijven door die angst? Kunnen we nog genieten van het leven, ook als de realiteit van die angsten zo dicht bij staat?

De lijn is niet zo makkelijk te trekken. Natuurlijk moet je rekening houden met mogelijke gevaren, fysiek, emotioneel, ... in je leven. Maar worden deze gevaren onze drijfveer om ons gedrag te gaan aanpassen, dan leiden we ons eigen leven niet meer, maar worden we geleid door die angst...

Ik kan geen kant-en-klare oplossing geven om met angsten om te gaan. Ik ben geen psycholoog en heb ook veel te weinig gelezen over dit thema. Maar ik sta midden in het leven en heb er ook mee te kampen, net als iedereen. En van daaruit probeer ik open en eerlijk met die dingen om te gaan.

Mijn vrouw en ik praten veel. Dus ook over onze angsten. Laten we anderen, elkaar, dierbaren, toe om in ons hartje te kijken door erover te vertellen? Geven we onze angsten toe?

Wij bidden ook veel voor elkaar. En in het gebied van angsten, bidden we voor vrede. Vrede in het hart, dat God uiteindelijk alles overziet. We bidden voor inzicht, zodat we kunnen leren ons niet te laten leiden door angsten. We bidden voor gezond verstand, dat we niet in een kramp terecht zouden komen omwille van een angst.

Wij moeten ons doel voor ogen houden. Voor ons is dat God gehoorzaam zijn en Hem aanbidden in alles wat we doen. Voor jou is dat momenteel misschien iets heel anders. In elk geval: probeer te zoeken naar de gebieden waar jij misschien verlamd bent door bangheid. Waar je gedrag helemaal bepaald is door die angst. En praat erover met iemand.

Als je wilt, bid ik voor jou. Laat maar weten. Niemand moet het leven doorgaan gedreven door een angst. Praten of beter: luisteren wil ik ook best doen.

alles draait om mij

Dit is verre van een christelijk wereldbeeld. Maar het komt wel vaak heel dicht bij de christelijke wereldbeleving in de praktijk ...

een gat in je hoofd?

Geldzucht, op-zichzelf-en-niet-op-de-ander-gerichte seks en machtgeilheid staan vandaag centraal in de strijd van het individu om de hele wereld aan zijn voeten te krijgen. De wereld draait om MIJ en niemand anders.

Mensen blijven uitgeput, teleurgesteld en gekwetst achter als ze nog maar eens afgeperst, gemanipuleerd, en misleid werden. Op grote schaal (zoals human traffiking of de bankwereld) en op kleine schaal (gebroken relaties of het gebrek aan vertrouwen bij vrienden) We leven in een gebroken wereld. Daar heeft Anouk helemaal gelijk in. Zelfs in haar woordkeuze bewijst ze dat ook zij zelf daar niet immuun voor is.

Het zogenaamde gat in ons hoofd, waardoor dit allemaal veroorzaakt wordt, kan volgens haar niet gefixt worden. Zelfs christenen lopen vaak nog rond met een behoorlijk gat in hun hoofd.

Volgens mij is er maar één die toch nog hoop geeft voor deze gebroken wereld en dat is Jezus zelf. Jezus kwam niet naar de aarde om de gelovigen een schouderklopje te geven, maar om de gebrokenen te helen, om de zwakken te redden en om de zieken te genezen. Voor eeuwig. Dat is geen hole in the head. Dat is een hope in the heart.


"Modern World" (c) Anouk

Crazy way to get your kicks,
shoot the silicone in your lips.
If your figure makes you sad,
they suck the fat right of your back.

Make up your mind about your tits girls,
they can puff em up so no bra will fit girls.
Theres only one thing they can't fix.
No I wont let you be mislead.
And that's the hole in your head
Can't do nothing about that.

Hail hail modern world.
Hail to all you boys and girls.
Hail hail the colour green.
Hail hail to what I've seen.
Hail hail hail this modern world.

You tell her that she's beautiful,
and put her on a pedestal.
But as you google tripple x,
imagination kicks in.

The more you think about sex boys,
with someone else the better it gets boys.
You have a purpose in your life,
Besides cheating on the wife.
For f***s sake show some sense. oh

Hail hail modern world.
Hail to all u boys and girls.
Hail hail the colour green.
Hail hail to what I've seen.
hail hail hail this modern world.

yeah yeah yeah yeahh 2x

Well these days adoption is a hot thing,
you can get a child for nearly nothing.
You take them home to a nanny,
buy off your guilt with toys and candy.
But all the money that you work for girls,
can't compare it to love boys.

There's only one thing they can't fix,
no I wont let you be mislead
and that's the hole in your head.

Can't do nothing about that.

hail hail modern world
hail to all you boys and girls
hail hail the colour green
hail hail to what I've seen
hail hail hail this modern world

ahhh
yeah yeah yeah yeahhh 4x

integratie problemen van de kerk

Ik kom regelmatig uitspraken tegen over de verschillen tussen moderne en postmoderne tijden. Het is vaak de kunst die het voortouw neemt in culturele ontwikkeling, en de kerk die achteraf, nadat iedereen al functioneert in de nieuwe cultuur, er nog achteraan huppelt. We hebben te kampen met integratie problemen.

De evangelische kerk is vaak nog gestructureerd volgens het "modernistisch" wereldbeeld. Alles is gestructureerd, functie en positie zijn belangrijk, kerkleden zijn vaak consumenten en het is ontzettend moeilijk om het gros van de leden te activeren. Verkondiging gebeurt vaak door middel van puntenlijsten, het liefst alles samengevat in 3 of 4 puntjes in een monoloog. Het individu staat vaak onbewust erg centraal in de geloofsbeleving.

Waar het modernistisch denken vooral leert uit monologen, is er in een postmoderne tijd veel meer openheid voor discussie, betrokkenheid en dialoog. Mensen zijn niet langer consumenten, maar bouwen massaal mee aan een groter geheel. Netwerken en relaties worden veel belangrijker. In de postmoderne tijd is het niet de monoloog van iemand met een functie die een verschil maakt, maar het voorbeeld in het leven van iemand die men waardeert of persoonlijk kent. Je moet niet enkel de waarheid zeggen, maar je moet het demonstreren met je leven.

Ook in postmoderne tijden staat het individu veel te centraal, maar er is een tendens om het "wij-gevoel" meer aandacht te geven. Er is meer aandacht voor sociale gerechtigheid, de planeet, etc.

Het is jammer om te zien hoe verweven de christelijke kerk is met dat modernistisch denken. Monologen en 4-punt-traktaten spreken nog weinig mensen aan. Men krijgt dan vaak het idee dat mensen niet open staan voor het goede nieuws van het evangelie, maar beseft te weinig dat het cultureel is. Mensen stan wél open voor de bijbel, maar niet voor de manier waarop je het aan de man brengt.

Wij evangelische christenen moeten ons bewust worden van ons gebrek aan integratie in de 21e eeuw, waar alles anders is, maar daarom niet slechter dan in de afgelopen 3 eeuwen. In veel gevallen is het juist beter, want mensen staan veel meer open voor een breed volledig evangelie.

Mensen groeien anders. Mensen leren anders. Mensen communiceren anders. Mensen geloven anders. Mensen ervaren anders.

Willen we de postmoderne cultuur als een kolonie gaan bekeren tot de moderne cultuur?

Of durven we te onderkennen dat er een groot verschil is tussen de volgende twee zaken:

1. Onze moderne manier van doen, beleven, tijdelijk dus
en
2. De eeuwig geldende waarheden van de Bijbel, in elke cultuur en tijd toepasbaar

Pas als we onze culturele traditionele manier van denken en doen gaan losweken van de eeuwig geldende Bijbelse boodschap, pas dan kunnen we echt een relevant verschil maken in de 21e eeuw.

Opmerking: De stereotiepe uitspraken zitten er enkel tussen om mijn punt duidelijk te maken. Uiteraard zijn er wel relevante dingen in evangelische kerken, en zijn er slechte dingen in onze maatschappij. Onze maatschappij verandert ook niet plots van 1 dag op de andere, dit gaat allemaal geleidelijk. Ik ben dus zeker dat hier fouten in zitten, maar het is eerder een verslag van wat ik momenteel ervaar en lees om me heen.
Relativeer dus een beetje wat ik schrijf en zoek naar de hoofdgedachte die er achter zit :p