vrijdag 18 april 2014

welkom ... onder voorwaarden

Wie ons kent, weet dat we graag volk ontvangen. Vrienden en hun vrienden, allemaal welkom om een gezellige tijd te beleven met heerlijk eten en inspirerende babbels.

Aangezien de overheid regelmatig stoten uithaalt (lees de nieuwsberichten over couchsurfing en uber) om zaken in de privésfeer aan banden te leggen - banden die voor commerciële bedrijvigheden wel af en toe hun nut hebben, heb ik besloten dat we ons niet zullen laten vangen. We zullen bij voorbaat in orde zijn. Daarom enkele afspraken die we willen maken als er nog iemand op bezoek wil komen.

1. Niemand komt binnen zonder bewijs van goed gedrag en zeden, dit document mag niet ouder zijn dan 24 uur en het moet model 2 zijn aangezien wij kinderen hebben.
2. Van elke maaltijd wordt een staal genomen en in een afgesloten doosje met datum en omschrijving minstens 7 dagen bewaard. Zo bent U gerust.
3. De brandblusser bevindt zich telkens op minder dan 100 meter van ons huis, namelijk in de auto. Indien de auto niet in de buurt is, gelieve direct vriendschap te sluiten met een buurtbewoner mét brandblusser in de auto.
4. Voor kinderen onder de 6 maanden kunnen wij niet in catering voorzien, gelieve daar zelf voor te zorgen. Dit risico nemen wij niet.
5. Vervoer van en naar het station gebeurt enkel te voet, om eventuele taxi-reglementen te ontwijken zullen wij nooit bezoekers met de auto vervoeren. Groepen van meer dan 5 personen moeten in twee shifts worden opgehaald, teneinde samenscholing en de daarop volgende GAS boetes te vermijden.
6. Foto's mogen enkel genomen worden mits schriftelijke toestemming van elke aanwezige, publicatie kan daarna op elk medium gebeuren, online en offline.
7. Om te vermijden dat wij deelnemen aan illegale praktijken, vragen wij U om volgende documenten spontaan te tonen bij binnenkomst: identiteitskaart, rijbewijs, keuringsbewijs en verzekeringsbewijs indien U met de auto kwam, treinkaartje indien U met de trein kwam. Bezoekers met de fiets dienen te bewijzen dat hun lichten voldoende werken.
8. Per tien bezoekers moet er een verplichte Sabam-buitenwipper aanwezig zijn. Gelieve deze zelf aan te duiden. Dit om continue te wijzen op de huiselijke kring waarin onze activiteiten gebeuren.
9. Al het speelgoed, inclusief de speeltuigen in de tuin, worden gebruikt op eigen risico.
10. Gesprekken kunnen worden afgeluisterd, onderbroken, afgebroken, gewijzigd van koers en elke bezoeker dient hiermee akkoord te gaan. Inhoud is verplicht in elk gesprek.

Deze afspraken zijn bedoeld voor mensen die langs komen zonder overnachting. Voor overnachtingen wordt een aparte afsprakennota gemaakt.

Wees welkom!

zondag 13 april 2014

leven op een koord

In de special act “hang loose” beleeft Melanie Hagedorn een dag op een dunne koord. Ze combineert alledaagse handelingen zoals slapen, ontwaken, koffie drinken, op stap gaan, met een circusdiscipline waarbij ze voortdurend haar evenwicht moet vinden en het risico neemt om te vallen. Gisteren zagen we deze voorstelling bij De Gevleugelde Stad in Ieper. Behalve het bijzonder staaltje talent dat ze toonde, werd er mij ook iets anders duidelijk. Het bracht een boel gedachten bij me naar boven.

Soms nemen we de alledaagse dingen als zo vanzelfsprekend, dat we er niet meer bij stil staan hoe bijzonder het leven is. Stil staan, iets wat Melanie geen seconde kon doen, zelfs als ze probeerde. In de act wordt ze ieder moment geconfronteerd met het fragiele van het leven, met het geluk waarin we elke dag weer mogen ontdekken wat het leven ons biedt. Ze toonde ons hoe kostbaar en kwetsbaar het leven is, zelfs de dingen van elke dag.

Wij dansen feitelijk ook dagelijks op een koord, maar we beseffen het niet. Ik wil daarmee niet zeggen dat we constant angstig moeten rondkijken naar waar het gevaar vandaan komt, ja, er is gevaar, we kunnen plots alles kwijt zijn. Maar we mogen juist daarom vol blijdschap waarderen van elk moment dat er is. Dat een vriendschap bestaat. Dat een familie om mekaar geeft. Dat we ons kunnen uiten door muziek en sport. Dat de natuur ons omringt, zelfs in een land waar je helaas de straatverlichting vanop een satelliet kunt bekijken. Een knuffel of kus. Een teken van liefdadigheid. Een houding van echtheid. Een oprecht gebaar.

Bij Melanie leek het af en toe alsof ze het koorddansen als vanzelfsprekend beschouwde en dat is voor haar als artiest misschien wel zo ondertussen. Maar door haar blik en door de manier waarop ze toch steeds heen en weer slingerde, overtuigde ze ons toch van het omgekeerde: elke stap en beweging is spannend, een avontuur.

Ons leven is een avontuur. De koorddanser die we vlak voor deze artiest zagen, kon er ook wat van. Hij had een vrouw uit het publiek gevraagd om op een stoel onder het koord te gaan zitten. Dit maakte het extra spannend, je zou voor minder in een kramp gaan zitten, stel je voor dat hij toch valt! In het midden van zijn show deed hij dat ook: hij verliest eventjes zijn balans en kwam ten val, net boven de vrouw... Ze schrok en slaakte een kreet uit, maar toen werd duidelijk dat zijn "val" bij de act hoorde: met geen haar raakte hij haar aan en vrolijk ging hij verder op zijn koord. Het leek wel alsof hij ons wilde duidelijk maken dat het nergens voor nodig is om in een kramp te leven.

Ik ben een gelovig mens en geloof ten diepste dat het leven dat we kregen, door God geschonken is. Het beeld dat velen daarbij hebben, komt waarschijnlijk niet overeen met wat ik hier net schrijf. Toch geloof ik net zo hard dat het leven juist daarom een avontuur is om van te genieten. Het is een geschenk en hoe kwetsbaarder het is, hoe kostbaarder.

Leef!

woensdag 9 april 2014

tegenstrijdig...

Ons land is blij als grote bedrijven zich hier komen vestigen en geven als toon van dank vaak een vrijstelling van bepaalde belastingen. We zijn immers blijer met werkgelegenheid dan met een verhoging van werkloosheid en armoede. Toch is het soms een rare redenering: het komt er vaak op neer dat diegenen die gigantische winsten maken, nog veel meer in hun zak kunnen steken, terwijl hun eigen werknemers met een gewoon loon, steeds minder overhoudt.

Een Franse bioboer kreeg een boete omdat hij weigert pesticiden te gebruiken. Met de pesticiden zou hij zijn druiven beschermen tegen een ziekte die heerst in zijn regio. Maar hij weigert omdat dit schadelijk is voor de bijen. toch breekt hij de wet, maar het is een wet die te gek voor woorden is; als een wet die ons zou verplichten tot sluikstorten om voor werkgelegenheid te zorgen bij de gemeentelijke opruimdienst.

De rechten van het kind worden streng bewaakt, gelukkig, maar er zijn grenzen aan: als dat zelfde kind zin heeft in een reep chocola, nieuwe kleding of het nieuwste elektronische snufje, dan maakt het de wetgever niet zoveel uit als dit product vervaardigd is dankzij kindslavernij.

Hoe meer we weten over armoede, hoe rijker we de rijken maken.
Hoe meer we beseffen dat we de natuur kapot maken, hoe harder we daarmee doorgaan.
Hoe meer we onze kinderen waardering willen tonen, hoe harder we andere kinderen de grond in stampen.

Ik voel me vaak verlamd als ik die dingen lees. Ik begrijp vaak helemaal niet hoe de vork echt in de steel zit, waar ik goed aan doe en waar juist niet. Het is allemaal zo tegenstrijdig, maar waar en hoe begin ik aan verandering?

Ik zat vorige week in de auto met de kids en op de radio speelden ze een nummer van LMFAO. Zalige beat, hoe luider hoe beter, en we bewogen allemaal mee met de muziek. Heerlijk zo in het zonnetje. Thuis zocht ik het nummer nog eens op en kwam ik erachter dat hij op een bepaald moment zingt over hoe hij van de ene hoer naar de andere gaat.

De gedachte kwam nog bij me op: ach de kinderen verstaan da toch niet.

Tegenstrijdigheden...

Misschien is dit wel de plek om te beginnen: die dingen waar ik hard in geloof en voor strijd, ook in mijn eigen leven consequent opvolgen. Stap voor stap.

Leef waar je voor staat.