zondag 22 december 2013

leven van giften?


Als gezin leven wij van giften en ik wil (binnen de serie artikels over geld) kort iets delen vanaf "de andere kant", vanuit de hoek van diegenen die hun werk kunnen doen dankzij giften van anderen en van kerken.
Fondswerving
Als je inkomen voortkomt uit giften, word je ook meestal geconfronteerd met de nodige fondswerving en dat is binnen de Vlaamse situatie niet eenvoudig. Ten eerste: De Vlaming zal niet snel anderen om hulp vragen, op welk vlak dan ook. Vlamingen zijn 'plantrekkers'. Ten tweede: De Vlaming kan gerust klagen over geld, maar zal op dat vlak nooit in zijn boeken laten kijken.
Wij hadden tien jaar geleden als koppel een diep verlangen om geestelijk werk te gaan doen, om onze agenda vrij te maken om anderen te dienen, gelovig en niet-gelovig (contacteer me gerust als je wilt weten wat we juist doen!), maar waren en zijn zelf verantwoordelijk om daarvoor de nodige sponsors te verzamelen. Vol schroom schreef ik brieven en voelde me er niet goed bij. Vandaag sta ik daar heel anders in. Fondswerven is nu een voorrecht. Kijk, het is namelijk nooit zo geweest dat WIJ een project willen doen en dan ANDEREN vragen om ONS daarin hun vrijgevigheid te tonen.
Ik bekijk die opdracht nu van een hele andere kant. Het is Gods werk en wij zijn daar slechts een deeltje in. Wij hebben binnen de talenten die God ons gaf, een bediening gekregen om Hem te dienen met onze tijd. Anderen zijn gezegend met een betaalde job en kunnen zo een steentje bijdragen. Nog anderen helpen op praktisch vlak, of door gebed. Het feit dat wij de werkers zijn en anderen de sponsors, is in geen enkel opzicht een hiërarchie. Het is een samen ten dienste staan van God.
Vandaag sta ik veel meer in vrijheid, de vraag stellen om het werk dat we doen financieel te steunen, is een veel simpelere vraag geworden. Eigenlijk vragen we of iemand wil nadenken om in gehoorzaamheid aan God financieel bij te dragen, net zoals ook wij zelf via onze tijd bijdragen. En dat is de sleutel in fondswerving volgens mij. Eerlijk laten zien hoe je God wilt dienen, en daarbij andere oproepen om op hun manier hetzelfde te doen.
Transparantie
Een ander aspect van "leven van giften" is de manier waarop we met geld omgaan. Veel (potentiële) sponsors willen weten hoe je er voor staat. Heb je nog iets nodig deze maand? Hoeveel kom je tekort per maand? Daar zijn we dus ook redelijk open in. Het gevolg daarvan is, dat velen meekijken. Een gezin dat 50 euro per maand stort op de vzw voor ons werk, ziet ons via Facebook misschien een aankoop doen die zij te duur vinden voor zichzelf. Een ander kijkt naar ons en vraagt zich af hoe het mogelijk is dat we dingen die voor hen basis zijn, niet eens hebben. En dan heb je nog de inhoud van het werk. Wat doe je als iemand een grote gift geeft, maar er sterk visionaire of zelfs theologische voorwaarden bij geeft?
Hierin hebben we continue wijsheid nodig. Ja, er zullen altijd mensen zijn die vinden dat we tijd of geld verspillen, en ze verschillen vaak van mening met elkaar.  We voelen ons niet verplicht om op te springen of stil te gaan zitten bij elke opmerking die we krijgen. Wel willen we gevoelig luisteren. Is er iets dat we vaker horen van verschillende mensen? Wat zeggen de oudsten (leiders) van de (thuis)Gemeente? Bovenal luisteren we naar God, maar Hij spreekt vaak juist door mensen.

Leven uit geloof?
Het misverstand is ver verspreid: Velen menen dat een zendeling uit geloof moet leven en dus niet hoeft nadenken over hoe hij gaat rondkomen. Als het dan financieel niet lukt, is dat een teken van geestelijke strijd of te weinig geloof. Ook op dit vlak heb ik al fouten gemaakt.
De waarheid is: elke christen moet beseffen dat je leeft uit geloof. Geloof dat God voorziet. Geloof dat God trouw is. Geloof dat God voor Zijn kinderen zorgt. Geloof dat God bevestigt, bijvoorbeeld door financiën. En dat geloof is niet verschillend voor diegenen die van giften leven. We hebben een verschillende rol en de praktische uitwerking is verschillend.
Wij merken dat God telkens voorziet, en we zien dat vaak gebeuren. Anders dan mensen die een vast loon hebben, is het voor ons altijd spannend om te zien wat er echt binnenkomt. We hebben nog nooit voldoende maandelijkse giften gehad, maar zijn ook nog nooit iets tekort gekomen. Net in tijden van extra noden, terwijl we geen spaargeld hebben, komen er voldoende extra giften binnen. Soms maken we die noden bekend, soms niet. Dat is mooi om te zien: God voorziet.
Vanuit dat geloof mogen we leven, zonder te weten hoe, toch te vertrouwen dat God zal voorzien. En zo durven we ook elke maand zelf financieel aan anderen te geven, ondanks schijnbare tekorten. Omdat we weten dat alles van Hem is en we gewoon op die manier ook gehoorzaam willen zijn.

Laten we allemaal zo uit dankbaarheid een voorbeeld nemen aan deze vrouw:
'[1] Toen hij opkeek, zag hij hoe rijken hun giften in de offerkist kwamen werpen. [2] Hij zag ook dat een arme weduwe er twee muntjes in gooide, [3] en hij zei: ‘Ik verzeker jullie: deze arme weduwe heeft meer gegeven dan alle anderen. [4] Want de anderen hebben iets van hun overvloed geofferd, maar zij heeft van haar armoede alles gegeven wat ze nodig had voor haar levensonderhoud.’ - Lucas 21.