donderdag 16 september 2010

een Myers-Briggs traanjte

Vandaag gebeurde er iets ongelooflijk mooi! Op mijn werk waren we bezig met de Myers-Briggs persoonlijkheden. Terwijl ik genoot van wat we ontdekten, bracht ik het materiaal plots in verband met een ander deel van mijn leven en ik voelde een traan die mijn ogen wilde ontglippen (ik kon hem nog net tegenhouden :p)

Het was een plotse openbaring! Weet je, soms vind ik het moeilijk om mijn 2e zoontje (3) te begrijpen. Ik denk dat ik hem soms onbewust behandel zoals onze oudste (5,5) die redelijk op mij lijkt. Maar een identieke omgang met de twee kids helpt niet om elkaar te snappen. Begrijp me niet verkeerd, we zijn zot van elkaar en het is echt een happy knulletje, ik behandel hem best wel uniek, maar soms snap ik hem gewoon niet.

Een van de lastige momenten is de schoolpoort. Met onze oudste is het altijd gelukt om hem de details van de dag te geven en hij is content. Hij heeft alle details nodig en hij is content. Met onze 3-jarige lukt dat niet. Hij gaat graag naar school, heeft er vriendjes enzo, maar die 2 minuten bij de schoolpoort zijn lastig, voor hem en voor mij. Hij zeurt. Hij klaagt. En het is een patroon dat ik al een tijdje wilde doorbreken. Vorige week is dat eindelijk gelukt. Ik kwam thuis en dacht ineens bij mezelf "als ik zoveel bezig ben met coaching buitenshuis, waarom coach ik mijn eigen kids niet dan?" Dus ik ging apart met hem zitten en ben gewoon relaxed beginnen babbelen met hem. Ik vroeg hem naar de dingen die hij graag heeft op school en de dingen die hij niet graag heeft op school. Hij vertelde verhaaltjes en ik stelde gewoon af en toe een vraag, zonder agenda. Daarna even gebeden en gespeeld en toen vroeg ik hem wat hij nu vindt van school. En hij zei dat hij het leuk vindt en hij vertelde over de dingen die hij graag doet daar. Toen hebben we afgesproken dat hij me dat de volgende dag ook zou vertellen op school.

De volgende ochtend op school verliep als volgt:

Tegen de 5-jarige: "Vergeet niet welke lessen je hebt vandaag he. Ik kom je om 3 uur halen hier." "Ok, daag"

Tegen de 3-jarige: "Daag." en ik wacht. "Papa, ga maar werken nu. Het is hier leuk op school" met een grote glimlach! En hij rent weg om te spelen!

Het is sinds die dag compleet veranderd, gewoon door iets kleins aan te passen. Echt zalig! Maar ik vroeg me toch af wat het nu was. Wat was nu het echte verschil?

Tot vandaag ... Myers-Briggs beschrijft verschillende soorten persoonlijkheden, onder andere het verschil tussen de "Sensing" en de "Intuitive" persoonlijkheid. De sensing heeft data nodig, duidelijke details en feiten. De intuitive heeft een groter geheel nodig. Iets enthousiast.
De twee types vertelden mij plots iets over mijn eigen kids.

De oudste heeft data nodig. Feiten over zijn dag op school. Dan is hij content.
De tweede heeft het verhaal nodig. Wat er cool is aan school. Dan is hij content.

Dank U God voor deze vreemde openbaring :-) Dat had ik nu net nodig.