anker in mijn hart

Het anker van de hoop brengt toekomst en geeft standvastigheid.
Het hart van de liefde brengt genade en vergeving.
Het kruis van het geloof brengt leven en een doel.

Maar dan ...

Schaamte en schuld maken me trots, liefde kan ik niet aanvaarden.Angst en onmacht verlammen mijn geest, hoop heb ik niet meer.Pijn en lijden stoppen mijn ademhaling, geloof wankelt.Het lijkt of dat anker in mijn hart hangt; het is er wel, die hoop, maar het voelt alsof je bloedt.

Mijn gevoel bedriegt mij, daar ben ik al lang achter. Het anker hangt niet in mijn hart, de liefde is juist in mijn hart. Het anker hangt vast aan de bodem van de zee, en ik; ik zit in de boot waar het anker aan vast zit.

De boot schommelt door de golven, soms loopt de boot half onder water. De bewegingen maken me ook zeer misselijk. Maar dankzij het anker gaat de boot niet de verkeerde kant uit; het blijft op de zelfde plaats hangen.

Ongeacht hoe misselijk ik mij voel door het leven, zondag voelde ik het nog letterlijk in mijn buik; het anker, God zelf, blijft standvastig en verandert niet. Ik ervaar het niet altijd, maar ik weet het wel.

Als ik de Psalmen lees in tijden van voorspoed, vind ik het mooie, leuke, opbeurende teksten.

Als ik de Psalmen lees als ik het gevoel heb dat alles misloopt, pas dan besef ik hoe veel dat anker, God, mijn hoop, voor mij betekent. Hij is mijn doel. Hij is alles wat overblijft als al het andere wegvalt. Hij "fixt" niet alles hier en nu, maar Hij herstelt wel alles in eeuwigheid.

Het geeft me een enorme vreugd, te weten, dat het anker mij toekomst biedt en zorgt dat ik niet wankel. Psalm 119 is als brood: droog en saai als je het gewoon leest. Maar als je het in tijden van nood leest, na dagen niet gegeten te hebben, bij echte honger, dan geeft het volheid van leven...

Mooi hoe God zelf ook het Woord met brood vergeleek...